تخصیص بهینه منابع بودجه عمومی دولت با تخمین تابع رفاه به روش گشتاورهای تعمیم‌یافته

چه میزان از منابع بودجه عمومی برای امور مختلف از جمله آموزش و پرورش، آموزش عالی، بهداشت، راه، ارتباطات، انرژی یا سایر خدمات عمومی مانند بهبود کیفیت مالیات ستانی، ارتقای فضای کسب وکار، و ارتقای کیفیت قوانین و مقرراتگذاری باید هزینه شود؟ برای پاسخ به این پرسش کلیدی با بکارگیری روش تخمین رفاه به صورت ساختاری، داده‌های منابع بودجه 1397-1368 در ایران و همچنین خروجی‌های مورد نظر، تخصیص بهینه بودجه تحلیل می‌شود. نتایج تحلیل داده نشان می‌دهد که علی رغم کاهش خروجی در برخی امور مانند تعداد دانش‌آموزان، سهم این بخش از تولید ناخالص داخلی روند صعودی داشته است. تخمین مدل ساختاری رفاه اجتماعی به روش گشتاورهای تعمیم‌یافته نشان می‌دهد که خانوارها وزن بالایی برای آموزش و بهداشت و سپس انرژی قائل هستند. با وجود وزن بالای این خدمات در تابع مطلوبیت خانوار، به دلیل ساختار نامناسب تولید کالای عمومی در حالت بهینه، نتایج مطالعه پادواقع نشان می‌دهد که دولت باید عمده منابع خود را صرف بهبود کیفیت مالیات‌ستانی، ایجاد برند و بهبود فضای کسب وکار، و ارتقای نظام حکمرانی و قانونگذاری کند.

Optimal Government Budget Allocation According to Aggregate Welfare using Generalized Method of Moments

How should the government budget be allocated to public education, higher education, health, transportation, IT, energy, or indirect public services including expenses on laws and regulations, business governance, and tax reforms. We examine data between 1989 and 2019 of public spending and their outcomes for each affair and title. The results show that despite that number of students declined over time, the spending on public education has been raised. The structural model is estimated by generalized method of moments, and the estimates show that households put significant weights on education and health, as well as energy. However, even with considerable weights on these public goods, due to inefficient production of public services, the counterfactuals illustrate that more spending on tax reform, business environment, and governance relative to actual budget is optimal.