اپیدمی در بازار کار: شواهدی از ایران

بازار کار ایران به واسطه دست‌کم یک دهه تحریم شدید اقتصادی و بیش از 50 سال بیماری هلندی و پیشی گرفتن سهم سرمایه و انرژی در تولید و واپس‌زدگی نیروی کار تحت فشار است و به‌طور تاریخی شامل گروه‌های آسیب‌پذیری است که در وضعیت شکننده شغلی قرار دارند. در زمستان 1398، اپیدمی کرونا یک ضربه برون‌زا به اقتصاد وارد نمود و با ایجاد یک آزمایش طبیعی موجب شد که گروه‌های آسیب‌پذیر شناسایی شوند. در این پژوهش، آثار ناهمگن اپیدمی بر بازار کار ایران ارائه می‌شود. برای این منظور، چهار متغیر کلیدی شامل نرخ مشارکت، طول مدت بیکاری، ساعات اشتغال، و نرخ تخریب شغل بررسی و گروه‌های آسیب‌پذیر در هر کدام شناسایی می‌شود. نخست، نرخ مشارکت در زنان و جوانان با کاهش قابل‌ملاحظه مواجه بوده است. همچنین، افراد جویای کار بیش از کسانی که پیش از اپیدمی دارای شغل بوده‌اند، در معرض غیرفعال شدن قرار داشته‌اند. دوم، طول مدت بیکاری طولانی‌تر شده‌ است. سوم، ساعات اشتغال برای همه افراد به‌طور متوسط کاسته شده و برای افرادی که اشتغال ناقص داشته‌اند، کم شده است. ولی برخلاف انتظار، برای افرادی که پیش از اپیدمی اشتغال کامل داشته‌اند، افزایش یافته است. چهارم، از بین رفتن فرصت‌های شغلی در بنگاه‌هایی با اندازه متوسط رو به پایین شدیدتر است. علاوه بر مقایسه معناداری تک‌متغیری، استحکام این نتایج نیز با استفاده از مدلسازی مطالعات رخدادها و با کنترل سایر ویژگی‌های خانوار و در سطح افراد آزمون می‌شود. این واقعیات آماری بیانگر از دست رفتن اشتغال و منابع درآمدی برای گروه‌های آسیب‌پذیر شامل زنان و جوانان و افرادی است که حتی پیش از اپیدمی هم اشتغال ناقص داشته‌اند و نشانگر بدتر شدن توزیع درآمدی در دوران پس از کروناست. از این‌رو، لازم است سیاست‌های حمایتی به صورت هدفمند و با در نظرگرفتن این ناهمگنی و نه به صورت کلی و یکسان اعمال شود. پژوهش‌های آتی می‌توانند با استفاده از مدلسازی‌های بیش‌تر پیش‌بینی دقیق‌تری از وضعیت سال‌های بعد ارائه دهند.

Pandemic in Labor Market: Evidence from Iran

During the last decade, Iranchr('39')s labor market has been under pressure by the sanctions and the longterm Dutch disease which injects physical capital and energy subsidy into the market and crowds the labor force out of the production lines. This situation has engendered vulnerable groups of the labor force. Furthermore, the Covid19 epidemic pushed an exogenous shock into the economy and created a natural experiment to identify the most vulnerable groups. This study investigates the heterogeneous effects of the epidemic on Iranchr('39')s labor market. We assess four main measures, including participation rate, unemployment spells, working hours, and job destruction rate. First, the results show that the participation rate has decreased substantially for women and youth. Also, those who were unemployed before the pandemic are more likely to become inactive during the pandemic. Second, unemployment spells last more after the pandemic. Third, working hours have been reduced on average, it has been reduced for those who had incomplete employment before the pandemic, but unexpectedly has increased for those who had worked completely (40 hours/week) before the pandemic. Fourth, the job destruction rate is higher among lowmedium size firms, as compared to microfirms or large ones. The robustness of these results has been tested using a multivariate model of event studies at the individual level. Overall, the employment and income distributions have become worse for the vulnerable groups including parttime workers, young workers, and women. The policymakers should consider such nonlinearities and design a targeted support plan. Future research may carry out survival analyses or structural estimations to predict the transition period towards a new postCovid19 equilibrium.