بررسی آثار اقتصادی بلندمدت اصلاح ساختاری بودجه با تاکید بر منطقی‌سازی ترکیب و اندازه دولت در ایران (رویکرد پویایی سیستمی)

هدف اصلی این پژوهش، شبیه‌سازی آثار بلند‌مدت اقتصادی اندازۀ دولت در اقتصاد و ترکیب هزینه های آن بر اساس ساختار بودجه ایران در 20 سال آتی با روش پویایی سیستم سناریوسازی‌شده است. در سناریوسازی یکم، افزایش اندازه دولت و ترکیب مخارج دولت در اقتصاد نشان می‌دهد که با افزایش اندازه دولت، اگرچه روند سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در کوتاه‌مدت افزایشی است، اما سطح آن جابه‌جا می‌شود و از مسیر قبلی کاهش می‌یابد. در بلند‌مدت، میزان سرمایه گذاری بخش خصوصی کاهش پیدا می‌کند، و به خاطر آن‌که دولت بیش‌تر درآمد خود را صرف هزینه های جاری می کند، تولید با افزایش اندازه دولت در بلند‌مدت رشد چندانی ندارد. در سناریوسازی دوم، با افزایش میزان سهم عمرانی دولت از کل بودجه کشور، آثار کوتاه‌مدت و بلندمدت آن به صورت سیستمی برآورد می‌شود. نتایج نشان می‌دهد که هر مقدار سهم عمرانی دولت از کل بودجه افزایش می‌یابد، اگرچه سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و سطح آن در کوتاه‌مدت با شتاب بیش‌تری افزایش می یابد، اما در بلندمدت میزان سرمایه‌گذاری بخش خصوصی که متاثر از سایر عوامل اقتصادی است، کاهش می‌یابد. هرچند تولید ناخالص داخلی و درآمد ملّی نیز در بلند‌مدت افزایش پیدا می کند، سیاستگذاران توسعه اقتصادی کشور برای جهش تولید در اقتصاد ایران باید با اجرای کارامد و بهینۀ افزایش مشارکت مردم در اقتصاد و کاهش اندازه دولت، درآمدها و منابع درآمدی کشور را در کوتاه‌مدت در توسعه امور زیربنایی، فناوری، و تولیدی هزینه نمایند.

The Long-Term Economic Effects of Structural Budget Reform Emphasizing the Rationalizing the Composition and Size of Government in Iran (Systemic Dynamics Approach)

The main purpose of this study is to simulate the longterm economic effects of government size on the economy and its expenditures combination based on Iranchr('39')s budget structure over the next 20 years using the dynamic system of scenarios. In the first scenario, the increase in government size and the combination of government spending in the economy show that with the increase in government size, although the private sector investment trend is increasing in the short run, its level shifts and decreases from the previous path, and in the long run the private sector investment has declined; Furthermore, since government spends most of its revenue on running costs, production does not grow much in the long run as government size increases. In the second scenario, with the increase of the governmentchr('39')s construction share of the total budget of the country, its shortterm and longterm effects are systematically estimated. The results show that as the governmentchr('39')s development share of the total budget increases, although private sector investment will increase more rapidly in the short term, in the long run the amount of private sector investment affected by other economic factors are declining, although GDP and national income are also increasing in the long run. Therefore, in order to increase production in the economy of Iran, economic development policymakers must effectively and efficiently increase public participation in the economy and reduce government size, by channeling the countrychr('39')s revenues and revenue sources in the development of infrastructure, technology, and production in the short term.