بررسی اثر مانسون بر الگوهای تنوع زیستی پرتاران پهنه زیر جزر و مدی خلیج چابهار (دریای مکران)

هدف از این مقاله بررسی اثرات مانسون بر تغییرات ساختار جمعیت پرتاران زیرجزر و مدی بر اساس برخی از شاخص های تنوع زیستی است. نمونه برداری از رسوبات 12 ایستگاه زیرجزر و مدی به وسیله گرب ونوین در سه دوره زمانی پیش مانسون، مانسون و پس مانسون همراه با ثبت پارامترهای فیزیکی شیمیایی از اسفند ماه ١٣٩٢ تا آبان ماه ١٣٩٣ انجام گردید. ٣٦ خانواده از پرتاران شناسایی شد که تغییرات تراکم آن ها در فصول مختلف به صورت (sd plusmn;) ٣ / ٦١٤ plusmn; ٢٥ /١١٠١ (پیش مانسون)، / ٣١٦ plusmn; ٩٤/ ٤٢٨ (مانسون) و ٣/ ٣١٣ plusmn; ٨٩/٥٨٨ (پس مانسون) فرد در مترمربع و شاخص شانون در آن ها نیز به ترتیب فصول ٣٦/ ٠ plusmn; ٨٣ /١، ٣٣/٠ plusmn; ٦٣/١، ١٩/٠ plusmn; ٠٨/٢ ثبت شد ولی شاخص هیل بالعکس بوده و در مانسون بالاترین و پیش مانسون کمترین مقدار را نشان داد. شاخص تشابه بری کورتیس و آنالیز خوشه ای در هر سه فصل نشان داد که ایستگاه های با عمق بالاتر در دسته جداگانه ای قرار می گیرند. بر اساس نتایج به دست آمده جریان مانسون تابستانه به دلیل تغییرات عوامل محیطی و آشفتگی های بستر بر فراوانی و تنوع پرتاران تاثیر گذار بوده و به عنوان یک عامل تنش زا سبب کاهش تنوع و فراوانی در طی مانسون می گردد.