بررسی تغییرات شوری، آمونیوم و سیتوکینین بر توده زنده و میزان آگار جلبک قرمز Gracilaria corticata

اثر شوری، آمونیوم و سیتوکینین برتوده زنده و میزان آگار جلبک gracilaria corticata در یک دوره 6 هفته، تحت شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. جلبک گراسیلاریا ازساحل بندربستانه واقع در استان هرمزگان در تیرماه 1388 نمونه‌برداری و در آکواریوم های 40×30×60 سانتی متر (20 لیتر) با روش معلق در سه تکرار پرورش داده شد. نور مورد نیاز برای پرورش 3300 لوکس و دما 25 درجه سانتی گراد بود. تیمار‌های مورد بررسی شوری (25، 35 و 45psu )، آمونیوم (0، 001/0و 002/0 مولار) و سیتوکینین (1/0، 001/0 و 0001/0 گرم بر لیتر) بودند. جلبک‌ها در روزهای 7، 14، 21، 28، 35 و 42 برداشت شده و وزن کلی (توده زنده) آن‌ها اندازه‌گیری شد. در پایان جلبک‌ها جمع‌آوری، خشک و وزن گردیدند و پس از استخراج آگار، درصد آگار برحسب وزن خشک محاسبه شد. طبق نتایج بیشترین توده زنده جلبک گراسیلاریا در تیمار 25psu شوری با 10/29 گرم، سیتوکینین 01/0 با 88/14 گرم و آمونیوم 002/0 مولار با 34/26 گرم محاسبه شد. بیشترین میزان آگار در تیمار 002/0 مولار آمونیوم، 56/32 درصد بود. نتایج نشان دادند که کشت دریایی این گونه نیازمند مناطقی با شوری کمتر از آب دریا مانند نزدیک مصب و آمونیوم نسبتا بالا است. با توجه به میزان آگار به‌دست آمده (56/32 درصد)، جلبک g. corticata در ردیف یکی از جلبک‌های تجاری دنیا قرار می‌گیرد.