پلی نامرئی میان ملت‌ها؛ حمایت از کابل‌های ارتباطی زیردریا در آینه دستورالعمل تالین 2

پیشینه و مبانی نظری پژوهش: کابل های ارتباطی زیردریایی، هم اکنون بیشینه بار ترافیک صوتی، داده ای و تصویری بین المللیِ جهان را به دوش می کشند و مولفه کلیدیِ زیرساخت های سایبریِ مخابراتی و ترافیک اطلاعاتی بین المللی به شمار می روند. انتقال داده ها از طریق کابل هم ارزان تر و هم چندین برابر سریع تر از ماهواره است. در مناطق خشکی، معمولاً کابل ها توسط مالکان و صلاحیت ملی محافظت می شوند و این در حالی است که حفاظت در دریا، چه فیزیکی و چه قانونی، دشوارتر است. کابل های مدرن زیر دریا از فناوری فیبر نوری برای انتقال داده ها با سرعت نور استفاده می کنند. بنابراین، کابل‌هایی که این اتصال را فراهم می آورند، بخشی از زیرساخت‌های حیاتی ما هستند و باید برای محافظت از حاکمیت داده‌های مورد نیاز برای عملکرد یک جامعه مدرن، مورد حمایت قرار گیرند. با وجود چنین اهمیتی، سیستم های کابلی زیردریایی در برابر انواع چالش های درحال ظهور مربوط به امنیت سایبری آسیب پذیر هستند. قوانین بین‌المللی که می‌توانند به طور بالقوه به این چالش ها پاسخ دهند، دارای خلاهای قابل توجهی در رابطه با تامین امنیت چنین کابل هایی در مناطق دریایی است. در رژیم حقوقی ایجادشده در کنوانسیون 1982 حقوق دریاها این امر مهم اما نامرئی به نظر می‌رسد. با توجه به این که حقوق بین‌الملل سنتی به طرز چشمگیری از امنیت سایبری و عوامل تهدیدکننده آن غافل است، این وضعیت چندان جای تعجب ندارد. در این میان، دستورالعمل تالین 2 توانسته است با مطالعات دقیق توسط گروه کارشناسان بین المللی، اقدامات صورت گرفته در فضای سایبر را در بعد حقوق بین‌الملل مورد تشریح و ارزیابی قرار دهد. تنها پیشینه پژوهشی که در زبان فارسی در این موضوع به رشته تحریر درآمده، مقاله ««ابعاد حقوقی کابل ارتباطاتی زیردریایی؛ از تقابل منافع تا حقوق حاکمه دولت ساحلی» نوشته آقای جواد صالحی است که در مجله مطالعات حقوق انرژی منتشر گردیده است. این نوشتار از جهت ارزیابی تعهدات دول ساحلی در قبال کابل های زیردریایی بسیار ارزنده بوده و با جامعیت و جزئی نگری شایسته ای همراه است. اما در سایر ابعاد مرتبط با چنین کابل هایی و به ویژه از بعد ارزیابی نظام حقوقی بین المللی فعلی که در این نوشتار مورد نظر است، نیاز پژوهشگر را بر طرف نمی نماید. افزون بر این، به رویکرد دستورالعمل تالین 2 راجع به حمایت از کابل های ارتباطی زیردریایی نمی پردازد. با لحاظ دستورالعمل تالین 2، پرسش اساسی ما در این نوشتار این است که آیا رژیم‌های حقوقی کنونی برای تضمین امنیت شبکه گسترده کابل‌هایی که از کف اقیانوس می‌گذرند و در نتیجه امنیت سیستم‌های مخابراتی جهان را تامین می کنند کافی و قابل اتکا هستند؟ روش شناسی: کوشش نگارندگان در این نوشته آن است تا با کاربست شیوه ای توصیفی-تحلیلی، به کارگیری منابع کتابخانه ای و مراجعه به دستورالعمل تالین 2 راجع به حقوق بین الملل قابل اِعمال بر عملیات های سایبری (2017)، حمایت از کابل های ارتباطی زیردریایی را در آینه این دستورالعمل بررسی نمایند. یافته ها: قوانین موجود در دنیایی که به طور فزاینده‌ای توسط افزونگی شبکه و اتصال به یکدیگر تعریف می‌شود، ناکارآمد هستند و این همان نکته ای است که حتی در دستورالعمل تالین 2 نیز چندان مورد توجه قرار نگرفته است. نتیجه گیری: از آنجایی که در دوران پیشرفت های تکنولوژیکی، کابل‌های زیردریایی به طور فزاینده‌ای برای زیرساخت‌های جهانی اهمیت می یابند، رژیم موجود حاکم بر آن ها یادآور غفلتی نابه هنجار در قاعده گذاری بین المللی است و به همکاری بین دولتی بیشتر و همچنین بازنگری در قوانین حاکم بر حفاظت از کابل‌ها نیاز دارد. همچنین یکپارچه سازی حفاظت از کابل های ارتباطی و جلوگیری از آسیب به کابل در هر نقطه ای، مستلزم آن است که هر گونه ویژگی حقوقی متمایز در میان کشورهایی که به کابل‌های یکسانی متصل هستند شناسایی شود و هماهنگ سازی گردد. در همین راستا، پیشنهاد تشکیل کمیسیون های یکسان سازی قواعد حقوقی متشکل از حقوقدانانی از کشورهای عضو، در سطوح منطقه ای، دور از ذهن نخواهد بود.

an invisible bridge between nations; protection of submarine communication cables in the mirror of tallinn manual 2.0

background and theoretical foundations:  submarine communication cables currently carry the largest volume of international voice, data and video traffic in the world, and are a key component of telecommunication cyber infrastructure and international information traffic. data transmission through cable is both cheaper and several times faster than satellite. in land areas, cables are usually protected by owners and national jurisdiction, while protection in the sea, whether physical or legal, is more difficult. modern submarine cables use fiber optic technology to transmit data at the speed of light. therefore, the cables that provide this connectivity are part of our critical infrastructure and must be preserved to protect the data governance needed to function in a modern society. despite such importance, submarine cable systems are vulnerable to various emerging cyber security challenges. international laws that can potentially respond to these challenges have significant gaps regarding the security of such cables in maritime areas. in the legal regime established in the 1982 convention on the law of the sea, this important but invisible subgect. given that traditional international law is remarkably oblivious to cyber security and its threatening factors, this situation is not surprising. in the meantime, the tallinn manual 2.0 on international law applicable to cyber opreations (hereinafter, tallinn manual 2.0 or the manual) has been able to describe and evaluate the actions taken in the cyberspace in terms of international law with detailed studies conducted by an international group of experts. the only research background that has been written in persian on this topic is the article entitled legal dimensions of submarine communication cable; from conflict of interests to the ruling rights of the coastal state by javad salehi which was published in the journal of energy law studies. this article is very valuable in terms of evaluating the obligations of the coastal states towards the submarine cables and it is comprehensive and well-deserved. however, in other dimensions related to such cables, and especially from the perspective of evaluating the current international legal system, which is intended in this article, it does not meet the needs of the researcher. furthermore, it does not address the approach followed by tallinn manual 2.0 concerning the protection of submarine communication cables. taking into accont tallinn manual 2.0, our basic question in this article is whether the current legal regime is sufficient and reliable to ensure the security of the vast network of cables that pass through the ocean floor and thus ensure the security of the world’s telecommunication systems?methodology: employing a descriptive-analytical method, using library resources and referring to the tallinn manual 2.0, the authors try to examine the protection of submarine communication cables in the mirror of the manual.  findings:   existing rules are ineffective in a world increasingly defined by network redundancy and interconnectivity, and this is the very point not even addressed in the tallinn manual 2.0. since in the era of technological advancements submarine cables are becoming increasingly important for global infrastructure, the existing regime governing them is reminiscent of an abnormal neglect in international regulation and calls for more intergovernmental cooperation and it is also necessary to review the laws governing the protection of cables.  conclusion:  since in the era of technological advancements submarine cables are becoming increasingly important for global infrastructure, the existing regime governing them is a reminder of abnormal neglect in international regulation and requires more intergovernmental cooperation as well as amendment of the laws governing the protection of cables. also, unifying the protection of communication cables and preventing damage to the cable at any point requires that any distinctive legal features among the countries that are connected to the same cables be identified and harmonized. in this regard, it is not far-fetched to propose establishement of commissions for the unification of legal rules consisting of legal experts from the member states at regional levels.