تاثیر مکمل غذایی فروکتوالیگوساکارید و مانان الیگوساکارید به‌تنهایی و ترکیبی بر عملکرد رشد، میزان بازماندگی، ترکیب بیوشیمیایی بدن و میزان مقاومت بچه‌ماهی کلمه دریای خزر (rutilus rutilus caspicus)

این تحقیق به منظور بررسی اثر پربیوتیک فروکتوالیگوساکارید و مانان الیگوساکارید به تنهایی و ترکیبی بر عملکرد رشد، میزان بازماندگی، ترکیب بیوشیمیایی بدن و میزان مقاومت بچه ماهی کلمه (rutilus rutilus caspicus) دریای خزر به مدت 10 هفته انجام شد. آزمایش با استفاده از طرح کاملا تصادفی شامل سطوح صفر (شاهد)، 5 گرم فروکتوالیگوساکارید در هر کیلوگرم جیره (g/kg fos 5)، 5گرم مانان الیگوساکارید در هر کیلوگرم جیره (g/kg mos5) و ترکیب 2.5 گرم مانان الیگوساکارید و 2.5 گرم فروکتوالیگوساکارید (g/kg mos2.5 g/kg fos +2.5 ) در هر کیلوگرم جیره تجاری (38.45% پروتئین و 9.87% چربی) در قالب چهار تیمار با سه تکرار طراحی شد. تعداد 600 عدد بچه ماهی کلمه با وزن متوسط0.11 ± 1.45 گرم با تراکم 50 عدد در مخازن توزیع و تغذیه شدند. در انتهای دوره آزمایش، تفاوت معنی داری از نظر رشد و کارایی تغذیه در بین تیمارها وجود نداشت. بیشترین و کمترین عملکرد رشد به ترتیب در تیمار5 گرم فروکتوالیگوساکارید در هر کیلوگرم جیره و تیمار ترکیبی پربیوتیک به دست آمد. بیشترین بازماندگی بدون تفاوت معنی دار در ماهیان تغذیه شده با جیره ترکیبی مشاهده گردید. یافته های آنالیز لاشه حاکی از وجود تفاوت معنی داری در مقدار چربی بین تیمار شاهد و تیمار 5 گرم مانانالیگوساکارید و نبود تفاوت معنی دار در پروتئین لاشه بین تیمارها بود. تفاوت معنی داری در آزمایش تنش حرارتی، شوری و اسیدی بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. کمترین میزان مقاومت در برابر آزمایش تنش قلیائیت در تیمار شاهد به دست آمد. در نتیجه گیری کلی می توان گفت با احتساب شاخص قیمت، جیره حاوی 5 گرم مانانالیگوساکارید به ازای هر کیلوگرم جیره می تواند در بهبود عملکرد رشد، بازماندگی و مقاومت به بروز تنش در بچه ماهی کلمه موثر واقع شود.

Effects of Fructo- and Mannan Oligosaccharide Supplements on Growth Performance, Survival Rate, Body Biochemichal Composition and Resistance Rate of Roach (Rutilus rutilus) Fry

In this study, single or combined effect of fructo and mannan oligosaccharide supplements on growth performance, survival, body composition and resistance rate in juvenile Roach (Rutilus rutilus caspicus) were investigated for 10 weeks. Commercial roach diet (containing 38.45 percent protein and 9.87 percent lipid) were supplemented with 0 (control), 5 g kg1 Fos, 5 g kg1 MOS and 2.5 g kg1 Fos + 2.5 g kg1 MOS. Juvenile roach, initially weighing an average of 1.45 ± 0.11 g, were distributed at a stocking density of 50 fish per tank and fed up a day. There were no significant differences in growth and feeding parameters between fish fed control and MOS and FOS supplementation diets (P>0.05). The highest and the lowest growth performance were observed in 5 g kg1 FOS and combined treatment, respectively. There were no significant differences in survival rate among experimental groups (P>0.05). There were significant difference in crude lipid carcass between control and 5 g kg1 MOS group (P<0.05), while no significant difference was observed in protein carcass between treatment (P>0.05). At the end of experiment, there were no significant difference in survival index to thermal (40 °C), salinity (14.7 ppt), and acidity (pH=2) stress. In the test of alkalinity stress, minimum of survival time was obtained in control group (P<0.05). The result indicated that including the price index, 5 g kg1 MOS could improve growth performance and survival in some of the stress tests juvenile roach.