گزارش یک مورد فیستول شریانی وریدی ناحیه دورال نخاع با پاراپارزی پیشرونده

سابقه و هدف: sdavf یک علت شناخته شده برای میلوپاتی غیرتروماتیک با سیر کند است، اما بعلت همپوشانی زیاد در علل شایع میلوپاتی و از آن جهت که در تصویربرداری نورولوژیک نیز ممکن است یافته ای بدست نیاید، غالباً در علت یابی میلوپاتی بر بالین بیمار این تشخیص نادیده گرفته می شود.معرفی بیمار: بیمار آقای 53 ساله است که از3/5 ماه قبل از مراجعه بدون سابقه تروما، دچار کاهش نیروی اندام تحتانی دوطرفه شده که از یک ماه قبل تشدید شده و با اختلال اسفنکتری ادراری مدفوعی روبرو می شود. بیمار در معاینه سیستمیک نکته مثبتی نداشت، اما در معاینه نورولوژیک پاراپارزی اندام تحتانی در حد سه پنجم وکاهش رفلکس های عمقی و فقدان رفلکس های سطحی شکمی داشت. حس درد و حرارت تا ناحیه t5t4 از بین رفته و حس عمقی و ارتعاش در ناحیه مچ پا کاهش یافته بود. بیمار قادر به راه رفتن نبود. در ارزیابی بعمل آمده بعد از درخواست تست های آزمایشگاهی معمول و اختصاصی برای سطح سرمی b12 و هپاتیت، hiv، htlv1,2و منفی شدن آنها، در mri اسپینال در ناحیه توراکولومبار با و بدون تزریق sdavf از سطح t3 تا کونوس مدولاریس مطرح که با آنژیوگرافی تایید شد. بیمار جهت انجام عمل جراحی و تصمیم برای انتخاب نوع روش درمانی به جراح مغز و اعصاب ارجاع داده شد.نتیجه گیری: توجه به تشخیص sdavf در سمپتوم های نورولوژیک غیراختصاصی در برخورد با میلوپاتی پیشرونده با سیر کند بخصوص در مردان میانسال توصیه می شود، زیرا بیمار در صورت عدم تاخیر در تشخیص از نتیجه مطلوب درمانی برخوردار خواهد شد.