جداسازی و بررسی الگوی مقاومت آنتی‬بیوتیکی سویه‬های انتروکوک مقاوم به ونکومایسین از نمونه‬های بدست آمده از بخش‬های مختلف بیمارستان رسول اکرم (ص) تهران

زمینه و هدف: انتروکوک ها فلور نرمال دستگاه گوارش انسان، پرندگان و سایر حیوانات هستند که از مهمترین عوامل رایج در ایجاد عفونتهای بیمارستانی محسوب میشوند. توانایی ایجاد مقاومت به چندین آنتی بیوتیک و ظرفیت بالای آنها برای انتقال افقی ژنها؛ این گروه از باکتریها را به یک گروه مناسب و ایده آل برای تحقیق، جهت بررسی مقاومت به آنتی بیوتیک تبدیل نموده است در تحقیق حاضر مقاومت دارویی گونه های مختلف انتروکوک بر علیه ونکومایسین و 7 آنتی بیوتیک اختصاصی دیگر تعیین گردید.روش کار: 120 سوش انتروکوک جدا شده از بیمارستان رسول اکرم شهر تهران جمع آوری گردید. انتروکوکها با روشهای استاندارد تشخیص داده شدند و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی تا حدگونه شناسایی گردیدند. آزمون حساسیت به آنتی بیوتیک ها طبق روش استاندارد دیسک دیفیوژن clsi انجام شد. مقاومت دارویی (mic) با روش آگار دایلوشن بر روی نمونه های مقاوم به ونکومایسین تعیین گردید.یافته ها: از 120 سویه انتروکوک جداشده از بیماران بخش‬های مختلف بیمارستان رسول اکرم 74 سویه (61%) enterococcus faecalis و 46 سویه (38%) enterococcus faecium بودند. مقاومت به آنتی بیوتیک های. ونکومایسین، تتراسایکلین، جنتامایسین، کلرامفنیکل، سیپروفلوکساسین، پنی سیلین، آمپی سیلین و اریترومایسین بترتیب 37%، 73%، 86%، 35%، 69%، 31%، 45% و 79% بود. 45 سویه (37%) مقاوم به ونکومایسین بودند. 70% از سویه ها نیز دارای mic > 256 µg/ml بودند. علیرغم اینکه شیوع سویه های vre متعلق به هر دوگونه بود، اما e. faecium بالاترین میزان مقاومت به ونکومایسین را داشت..نتیجه گیری: افزایش سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک به خصوص ونکومایسین در میان انتروکوک ها، تهدید جدی برای بیمارستانهای ایران بوده و موجب محدودیت در گزینه های درمانی برای بیماران مبتلا به عفونتهای بیمارستانی میگردد. نتایج این مطالعه نشان دهنده نقش بسیار مهم نمونه های بیمارستانی بعنوان مخازن شاخصهای مقاومت است، بنابراین باید نسبت به نظارت دقیق بر سیستم بهداشتی وکنترل عفونت جهت جلوگیری از انتشار آن توجه شایانی مبذول داشت

Isolation and Antibiotic Susceptibility Pattern among Vancomycin Resistant Enterococci Isolated from Clinical Samples of Different Parts of Rasoul-E-Akram Hospital

Background objectives: Enterococci are among the normal microbial flora in human and animals digestive tract. The nosocomial pathogenicity of enterococci has emerged in recent years and has caused great concern due to developing resistance to many antimicrobial agents. The aim of this study was to investigate and identify the prevalence of VRE (vancomycin resistant enterococcus) within Enterococci isolates obtained from different parts of the hospital.Methods: Putative Enterococci (n=120) were isolated on Membrane Filter Enterococcus Selective Agar Medium and supplemented with 2, 4 and 8 micro gr/ml vancomycin in medical sles. A total isolates passed the standard biochemistry tests for the genus and species as well as their specific primers. The antibiotic susceptibility was determined by the disc diffusion method for 8 antibiotics. Microbiologicallyinfluenced corrosion (MIC) of vancomycin was also done using Agardilution assay by CLSI recommendations.Results: Results showed that 38 and 84 of the isolates were E. faecium and E.faecalis, respectively. According to antimicrobial susceptibility tests 45, 88, 103, 42, 83, 73, 54 and 95 of the isolates were resistant to vancomycin, tetracycline, gentamicin, chlorhenicol, ciprofloxacin, penicillin, icillin and erythromycin, respectively. MIC test on 70% of the isolates was>256 micro gr/ml.Conclusion: Despite the fact that the prevalence of VRE strains belongs to two species, E. faecium had high resistance to a broad range of antibiotics. The results of this study indicate the important role of medical sles as reservoirs of resistance elements. Early detection of VRE with their virulence trait will help in preventing the spread of vancomycin resistant enterococcus species and urgent infection control is required in hospital setting