شکستگی داخل مفصلی کالکانیوس: مقایسه جراحی باز و فیکساسیون با پلاک با استفاده از اتوگرافت استخوانی و سیمان ارتوپدی

زمینه و هدف: اهداف اصلی درمان شکستگی با جابجایی و شکستگی داخل مفصلی کالکانیوس، بازسازی آناتومیک سطح مفصلی و بازگرداندن توانایی راه رفتن بدون ایجاد درد می باشد، اما هنوز هم نتایج درمانی رضایت بخش نیست. هدف از این مطالعه مقایسه پیامدهای عملکردی دو روش جااندازی باز و فیکساسیون داخلی و پرکردن نقایص استخوانی با کمک اتو گرافت استخوانی و سیمان ارتوپدی (پلی متیل متاکریلات) می باشد.روش کار: در این مطالعه مقایسه ای آینده نگر، 44 بیمار با شکستگی داخل مفصلی کالکانیوس تحت درمان قرار گرفتند. پروتکل استاندارد، شامل اپروچ لترال و ثابت سازی داخلی با بازسازی پلاک برای بیماران انجام شد. صفحه خلفی در گروه اول با کمک اتوگرافت استخوانی (bg; bone graft) و در گروه دوم با کمک سیمان ارتوپدی (bc; bone cement) تقویت شد. بیماران پس از جراحی از لحاظ 5 عارضه شامل: عفونت سطحی، از هم گسیختگی زخم، نکروز پوست محل انسیزیون، پارستزی عصب سورال و استیومیلیت پیگیری شدند. پیامدهای عملکردی با کمک سیستم امتیازدهی شکستگی های کالکانیوس و سیستم اندازه گیری مچ و پاشنه aofas ((american orthopaedic foot and ankle society ارزیابی گردید. اختلاف آماری بین نتایج دو گروه با استفاده از آزمون های تی ، کای اسکویر و یا تست دقیق فیشر توسط نرم افزار spss آنالیز گردید. یافته ها: از میان 44 بیمار مورد مطالعه 36 (8/81%) نفر مرد و 28 (18%) نفر زن بودند. میانگین سنی بیماران 34/11 ± 25/44 بود. بیماران بعد از درمان برای مدت 9 تا 18 ماه پیگیری شدند. میانگین زمان عمل جراحی در گروه دوم (82/41 دقیقه) (bc) بطور معنی داری از گروه اول (55/64 دقیقه) (bg) کمتر بود ( 001/0 > p ). پنج (23%) نفر از بیماران گروه اول و یک نفر (5%) از بیماران از گروه دوم دچار عوارض جراحی شدند. اختلاف چشمگیری بین میانگین معیار شکستگی های کالکانیوس و همچنین معیار اندازه گیری مچ و پاشنه aofas ، در دو گروه مشاهده نگردید.نتیجه گیری: استفاده از سیمان ارتوپدی بجای اتوگرافت استخوانی برای پرکردن نقایص استخوانی در شکستگی های کالکانیوس باعث کاهش زمان عمل و جلوگیری از ناخوشی های ناشی از عمل برداشت گرافت در بیماران می گردد.