اثربخشی طرح‌واره درمانی گروهی بر اضطراب اجتماعی و علائم اختصاصی آن در افراد نابینا و کم‫بینا

زمینه و هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی طرح واره درمانی گروهی بر اضطراب اجتماعی و علائم اختصاصی آن در افراد نابینا و کم بینا بود. روش کار: این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. بدین منظور جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیۀ افراد نابینا و کم بینای موسسه آموزشی نابینایان ابابصیر شهر اصفهان بود که به روش نمونه گیری در دسترس، 26 شرکت کننده انتخاب شدند و به صورت تصادفی (13 نفر) در گروه آزمایش و (13 نفر) در گروه کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش مطابق با پروتکل طرح واره درمانی یانگ 10 جلسه (به صورت هفتگی) تحت آموزش قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل هیچ گونه آموزشی را دریافت نکردند. داده ها به روش خودگزارش دهی (شاخص هراس اجتماعی) جمع آوری گردید و با استفاده از آزمون کوواریانس به وسیله نرم افزار spss21 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: یافته ها تفاوت معناداری میان اضطراب اجتماعی در گروه آزمایش در زمان ورود به طرح، بلافاصله پس از درمان و یک ماه پس از درمان را نشان داد؛ اما در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: یکی از درمان های مفید و پربازده برای اختلالات مقاوم، مبهم و درازمدت که ریشه در دوران کودکی دارند طرح واره درمانی ابداعی یانگ می باشد و گروهی بودن فرآیند درمان نیز از عوامل مهم اثربخشی این مدل درمانی در پژوهش حاضر محسوب می شد

The Effectiveness of Group Schema Therapy on Social Anxiety and Its Specific Symptoms in Blind and Visually Impaired People

Background & objectives: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of Group schema therapy on social anxiety and its specific symptoms in blind and visually impaired people.Methods: This study was a semi experimental study with pretest, posttest and followup test with a control group. For this purpose, the statistical population of study, included all blind and lowvision people admitted to Isfahan’s Ababasir Educational Institute. 26 participants were selected by available sampling and were randomly assigned to the experimental group (13 persons) and the control group (13 persons). The experimental group was trained on 10 sessions (weekly) according to schema therapy in Yang protocol, while control group did not receive any training. Data were collected by selfreport method (Social Phobia Inventory) and analyzed using covariance test by SPSS21 software. Results: Results showed a significant difference between social anxiety in the experimental group, when entering the study, immediately after treatment, and 1 month after treatment; but no significant difference was observed in the control group.Conclusions: One of the useful and effective treatments for refractory, ambiguous and longterm disorders that have their roots in childhood is Yang’s scheme therapy and also, group therapy is one of the most important factors in the effectiveness of this treatment model in the present study.