ارزیابی تاثیر پاراکوات بر بقاء پروماستیگوت‫های لیشمانیا ماژور و سلول‫های huvec در شرایط آزمایشگاهی

زمینه و هدف: داروهای خط اول درمان لیشمانیوز ترکیبات پنج ظرفیتی آنتیموان هستند که دارای عوارض جانبی متعدد از جمله سمیت دارویی هستند. از طرفی مقاومت به این داروها در سراسر جهان رو به افزایش می‫باشد. داروهایی مانند آمفوتریسین ب و پنتامیدین که در خط دوم درمان قرار می‫گیرند، نیز دارای عوارض جانبی بوده یا هزینه بالایی را به بیمار تحمیل می‫کنند. با توجه به اثرات سمی پاراکوات، این مطالعه با هدف تاثیر آن روی زنده مانی پروماستیگوت‫های لیشمانیا ماژور و سلول‫های huvec انجام گرفت.روش کار: پروماستیگوت‫های انگل لیشمانیا به تعداد 106 times;2/5 در هر چاهک از پلیت‫های 96 خانه ای تحت مواجهه با غلظت‫های مختلف پاراکوات قرار گرفتند. تیمار به مدت 48 ساعت و در دمای c ° 24 انجام شد. سپس آزمایش mtt برای ارزیابی میزان تاثیر پاراکوات انجام گردید. جذب نوری با استفاده از دستگاه خوانشگر پلیت در طول موج 570 نانومتر قرائت گردید. از رنگ آمیزی تریپان بلو جهت بررسی تعداد پروماستیگوت‫های زنده پس از تیمار با پاراکوات استفاده شد. همچنین، تاثیر غلظت های مختلف پاراکوات بر بقا سلول های huvec در شرایط کشت بررسی گردید.یافته ها: نتایج تست mtt نشان داده که غلظتهای افزایشی پاراکوات به صورت معنی‫داری می‫تواند بقا انگل‫های پروماستیگوت را در مقایسه با گروه کنترل تحت تاثیر قرار دهد. در این مطالعه، غلظت ic50 پاراکوات بر پروماستگوت‫های انگل لیشمانیا به میزان 272/46 میکروگرم بر میلی لیتر براورد گردید. یافته های رنگ آمیزی تریپان بلو با نتایج روش mtt مطابقت داشت. علاوه بر این، ما متوجه شدیم که huvec ها حساس به پاراکوات هستند (ic50 = 188.99 mu;g/ml).نتیجه گیری: پاراکوات اثرات مهاری قوی روی پروماستیگوت‫های لیشمانیا ماژور و سلول های اندوتلیال انسانی دارد. آزمایشات بیشتر در زمینه تاثیر پاراکوات روی زخم‫های حاصل از لیشمانیا ماژور در مدل‫های حیوانی و اثرات جانبی آن در استفاده موضعی این دارو لازم می‫باشد.

Evaluation of the Paraquat Effect on Leishmania major Promastigotes and HUVECs Viability under in vitro Condition

Background objectives: Pentavalent antimonials are the firstline drugs for treatment of leishmaniasis, which have multiple side effects such as drug toxicity. Moreover, parasite resistance to these drugs is rising around the world. Secondline drugs, including Amphotericin B and pantamidine have also side effects and expensive for patients. According to the cytotoxic effects of paraquat, this study was conducted to evaluate the effect of paraquat on Leishmania major promastigotes and HUVECs viability.Methods: A number of 2.5 times;106 of Leishmania major promastigotes were treated in each well of 96 well plates with different concentrations of paraquat. Cells were incubated for 48 hours in 24 °C. MTT test was performed for evaluating paraquat impact on promastigotes. The absorbance was measured using a microplate reader at 570 nm. The trypan blue staining assay was performed to evaluate the number of viable Leishmania major promastigotes following paraquat treatment. Furthermore, the effect of paraquat concentrations on HUVECs viability was evaluated under the cell culture condition.Results: The results of the MTT test showed that increasing concentrations of paraquat could significantly reduce the viability and the number of Leishmania major promastigotes in comparison to control group (p<0.05). In this study, the IC50 for Leishmania major promastigotes was calculated as 272.46 micro;g/ml. Trypan blue results were in line with the finding of MTT assay. Moreover, we found that HUVECs were susceptible to paraquat (IC50=188.99 micro;g/ml).Conclusion: Paraquat has a strong inhibitory effect on Leishmania major promastigotes and human endothelial cells. Although more comprehensive studies on the effects of the topical use of paraquat on Leishmania major lesions in animal model and its side effects are necessary.