بیان ژن fndc5 و مقادیر پروتئینی آیریزین بافت چربی احشایی به دنبال هشت هفته تمرین مقاومتی در موش‫های صحرایی دیابتی نوع 2

زمینه و هدف: آیریزین مایوکاین جدیدی است که از fndc5 آزاد شده و از طریق قهوه ای کردن بافت چربی سفید و گرمازایی بر چاقی، متابولیسم و هموستاز گلوکز تاثیر می‫گذارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی بر بیان ژن fndc5 و مقادیر پروتئینی آیریزین چربی احشایی در رت های دیابتی نوع 2 می‫باشد. روش کار: 18 سر موش صحرایی نر (هشت هفته ای) برای این پژوهش انتخاب شدند. موش ها با استفاده از داروی نیکوتین آمید و استرپتوزتوسین دیابتی شدند. پنج روز پس از تزریق، موش هایی که گلوکز ناشتای خون آنها بین 400-126 میلی گرم در دسی لیتر بود به عنوان نمونه دیابتی انتخاب شدند. موش ها بر اساس وزن همگن سازی شده و در گروه کنترل دیابتی (9=n) و تمرین مقاومتی دیابتی (9=n) قرار گرفتند. گروه تمرینی هشت هفته (5 روز در هفته) تمرین مقاومتی را اجرا کردند. تمرین مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان یک متری به همراه وزنه های بسته شده به دم موش بود. برای اندازه‫گیری بیان ژن fndc5 به روش quantitative real time rtpcr و برای اندازه گیری پروتئین آیریزین از روش الایزا استفاده شد. داده ها با استفاده از ازمون t مستقل در سطح معنی داری p≤0/05 آزمون شد.یافته ها: تمرینات مقاومتی باعث افزایش معنی‫داری در بیان ژن fndc5 و سطوح پروتئینی آیریزین در بافت چربی احشایی رت‫های دیابتی نوع 2 شد. نتیجه گیری: به نظر می‫رسدfndc5 و آیریزین تاثیر مهمی در بیماری‫های متابولیکی دارند و می‫توانند تحت تاثیر تمرینات مقاومتی قرار گیرند. شاید تغییر در سطوح این شاخص ها، یک هدف بالقوه جدید برای درمان اختلالات متابولیکی از جمله دیابت باشد.