مطالعه و تحلیل سازمان‌های نوآور و ساز و کارهای رهبری و هماهنگی این سازمان‌ها

در دنیائی زندگی می‌کنیم که عدم اطمینان و ابهام در زمینه تغییرات فناوری، بازار، راهبردی‌های رقبا، انتظارات مشتریان و گروه‌های ذینفع دیگر، شرکت‌ها را به شد ت نگران حفظ مزیت‌های رقابتی و بقاء خود نموده است. در راستای این تحولات، نوآوری، نوآور بودن و سازمان‌های نوآور در دستور کار رهبران و مدیران ارشد سازمان‌ها قرار گرفته است اما توسعه این قابلیت‌ها، ساز و کارهای ساختاری، فرآیندی و مدیریتی خاصی را طلب می‌کند که در ایران کمتر به آن پرداخته شده است، هدف این مقاله پاسخ‌ گوئی به این نیاز مبرم است، بدین منظور ابتدا نوآوری، نوآور بودن سازمان‌ها، مورد بررسی قرار می‌گیرد سپس مفاهیم کلیدی سازمان‌های نوآور، ویژگی‌ها و ابعاد آن تشریح می‌شود و به چگونگی سازمان‌دهی و رهبری این سازمان‌ها پرداخته می‌شود و در پایان چالش‌ها و چشم‌اندازهای آینده آنها ترسیم خواهد شد.