بررسی ابهامات و نوع شناسی دوسوتوانی سازمانی در سازمان‌های تکنولوژی محور

یکی از ایده‌های اساسی علم سازمانی این است که سازمان باید بتواند از قابلیت‌های موجود خود استفاده کرده و همزمان علاوه بر اینکه وظایف گذشته خود را به‌طور دقیق انجام دهد، توانایی‌های جدید و اساسی را بیابد. در تحقیق‌های اولیه‌ای که به این مبحث پرداخته‌شده، رابطه‌ میان دو فعالیت اکتشاف و بهره‌برداری غیرقابل‌قبول بود؛ اما در تحقیقات اخیر، به سازمان‌های دوسوتوان اشاره‌شده که می‌توانند توانایی‌های موجود خود را دریابند و درعین‌حال به جستجوی فرصت‌های جدید بپردازند. محققان به‌طور فزاینده‌ای از مفهوم دوسوتوانی سازمانی، به‌عنوان مفهومی جدید در توسعه‌سازمانی، در توصیف سازمان‌هایی که در بهره‌برداری و اکتشاف توانمند هستند، استفاده می‌کنند. دوسوتوانی برای کسب مزیت رقابتی پایدار، عملکرد و بقای سازمانی موردبحث است و به‌وسیله تلاش سازمان‌های تکنولوژی محور در بهره‌برداری و اکتشاف از فرصت‌های موجود به‌دست می‌آید. همزمان با بیان دوسوتوانی سازمانی در ادبیات مدیریت، ابهامات بسیاری در این زمینه به وجود آمده است. در این مقاله تلاش شده است تا برخی از این ابهامات روشن شود. در این مقاله از روش کتابخانه‌ای و توصیفی برای تبیین موضوعات بهره برده شده است. همچنین، نوع‌شناسی از دوسوتوانی سازمانی بر اساس ابعاد ساختاری و زمانی سازمان‌های تکنولوژی محور بررسی شده است. این نوع‌شناسی و کاربرد آن در تحقیقات، به مفهوم‌سازی‌های مختلف از دوسوتوانی در درک بیشتر یک ساختار چندوجهی کمک می‌کند. در این مقاله پس از تعریف دوسوتوانی سازمانی و ارایه ابهامات موجود، نوع‌شناسی چندوجهی شامل دوستوانی متوازن، گردشی، تفکیکی و متقابل مورد بحث و بررسی قرارگرفته است. درنهایت، موضوعات تحقیقاتی در زمینه دوسوتوانی سازمانی برای محققان آینده ارایه شده است.