شناسایی و رتبه‌بندی عوامل محیطی تاثیرگذار در تجاری‌سازی فناوری نانو در صنعت غذایی ایران

تجاری‌سازی و ایجاد کسب‌وکار از طریق فناوری نانو به‌عنوان یک هدف و آرمان مورد توجه کشورها و شرکت‌های مختلف دنیا قرار گرفته است. فناوری نانو به دلیل فراهم آوردن فرصت‌های کسب‌و‌کار ویژه برای تک تک شرکت‌ها از مزایای اجتماعی قابل توجهی در سطح جهان برخوردار است. برای آشکارسازی مزایای آن لازم است تا محصولات و فرایندهای ارایه شده به وسیله فناوری نانو، به بازار عرضه شوند که این امر مستلزم فرایند تجاری‌سازی است. تحقیقات و اختراعات بسیاری بعد از ظهور فناوری نانو در کشور در بخش‌ها و صنایع مختلف انجام گردیده که صنعت غذایی نیز یکی از این بخش‌ها است. تجاری‌سازی فناوری‌های جدید و نوپا از جمله فناوری نانو از حساسیت و ظرافت خاصی برخوردار است که بدون شناسایی عوامل موثر در تجاری‌سازی و موانع موجود در آن نمی‌توان راهبری مناسبی برای انتقال آن به بازار تدوین نمود که در حال حاضر نیز این موضوع یکی از نقاط ضعف کشورمان به شمار می‌رود. لذا شناسایی عوامل موثر در تجاری‌سازی و وجود سیاست‌های مناسب برای تجاری‌سازی فناوری نانو از ضروریات ملی محسوب می‌شود. به دلیل گستردگی موضوع در این پژوهش تنها به شناسایی عوامل محیطی از طریق مصاحبه با خبرگان تجاری‌سازی و مدیران شرکت‌های فعال در حوزه نانو فناوری در بخش غذایی و کشاورزی پرداخته شده و در ادامه، با استفاده از آزمون فریدمن به رتبه‌بندی عوامل مذکور و از طریق رگرسیون خطی چندگانه به پیش‌بینی و بررسی وجود ارتباط معنادار عوامل با تجاری سازی فناوری نانو پرداخته شده است.