تبیین نظام مند توانمندی نوآوری در سطح ملی

ارزیابی توان نوآوری در سطح ملی مقدمه سیاستگذاری در این حوزه است. به همین دلیل تاکنون مطالعات گسترده ای در این حوزه انجام گرفته و مدل های مختلفی نیز برای آن ارایه شده است. مقاله حاضر تلاش دارد تا با مروری بر مدل های ارایه شده در دنیا و همچنین اقدامات صورت گرفته در داخل کشور، اقدام به ارایه مدلی بومی برای ارزیابی توان نوآوری ج.ا. ایران نماید. بر این اساس، ابتدا تعدادی از مدل های ارایه شده - با تاکید بر مدل های ارایه شده برای کشورهای در حال توسعه- مورد بررسی قرار گرفته است. مقایسه بین مدل ها نشان می دهدکه برخی از آنها تمام مولفه های تاثیرگذار در نوآوری را برای ارزیابی مورد بررسی قرار نداده اند؛ بنابراین مدل آنها نمی تواند به صورت نظام مند مولفه‌های تاثیرگذار نوآوری در سطح ملی را مورد ارزیابی قرار دهد. از این رو، مقاله حاضر با مروری بر رویکردهای مختلف، جمع بندی نقاط ضعف و قوت آنها و همچنین در نظر گرفتن ملاحظات بومی کشور-که نشات گرفته از ویژگی های اقتصادی، سیاسی واجتماعی ج.ا.ایران است- چارچوب مفهومی نظام‌مندی برای ارزیابی توان نوآوری ارایه داده است. از آنجا که سعی بر ارایه مدلی نظام‌مند بوده است، مولفه‌های نوآوری به صورت کلی در چهار دسته مولفه‌های ورودی، مولفه‌های خروجی،‌ مولفه‌های فرایندی و مولفه‌های محیطی مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند. در ارایه چارچوب پیشنهادی سعی شده است تصویر روشنی از نقاط ضعف و قوت نظام نوآوری برای سیاستگذار ایجاد شود.