رابطه حکمرانی با شاخص های توسعه اقتصادی ـ اجتماعی کشورهای برگزیده

رابطه شهروندان و حکومت کنندگان (حکمرانی)، مجموعه نهادها و ترتیبات رسمی و غیررسمی است که بر تعاملات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی بین شهروندان تاثیر دارد و لذا به عنوان عامل اساسی توسعه شناخته می شود. هدف مطالعه حاضر تحلیل آماری شاخص های حکمرانی و برخی از متغیرهای اجتماعی و اقتصادی توسعه طی دوره 1996- 2006 برای 35 کشور برگزیده از آسیای جنوب شرقی، غرب آسیا، آمریکای لاتین و آفریقا است. به طور ضمنی، نتایج مطالعه نشان می دهد بهبود شاخص های حکمرانی (همچون شفافیت و پاسخگویی، ثبات سیاسی، اثربخشی خدمات عمومی، مقررات تنظیم گری دقیق، تامین قضایی و کنترل فساد) در کشورهای مورد بررسی، مستقل از موقعیت جغرافیایی می تواند اثرات معناداری بر ارتقا شاخص های توسعه (مانند درآمد سرانه، امید به زندگی، بهداشت و آموزش، نرخ بیکاری وغیره) و بنابراین افزایش رفاه اجتماعی داشته باشد. در گروه های مورد بررسی، کشورهای جنوب شرق آسیا عملکرد بهتر و کشورهای آفریقایی مورد مطالعه عملکرد بدتری در مولفه های حکمرانی و توسعه داشته اند. در این میان نیز عموماً کشورهای آمریکای لاتین نسبتاً بهتر از کشورهای غرب آسیا بوده اند.