حساسیت بین فرهنگی در اجتماعات قومی در ایران؛ مورد مطالعه اقوام تُرک و کُرد در شهر قروه

وجود همفکری، همدلی و همگرایی فرهنگی و پذیرش اجتماعی در بین اقوام، یکی از مطمین‌ترین راه‌های نیل به همبستگی و وفاق اجتماعی در جامعه‌ی چند قومی ایران به‌شمار می‌آید. این مقاله با اتخاذ رویکردی جامعه‌شناختی، به بررسی میزان حساسیت‌های بین فرهنگی در نزد ساکنان کُرد و تُرک شهر قروه و عوامل مرتبط با آن می‌پردازد. در بخش نظری، بر مبنای مدل نظری شش گانه‌ی حساسیت‌های بین فرهنگی میلتون جی بنت، یک چارچوب مفهومی تنظیم گردیده و در قالب آن فرضیه‌های اصلی مطرح شده‌است. تحقیق به روش پیمایش و با استفاده از پرسشنامه در مورد 400 نفر نمونه از کُردها و تُرک‌های ساکن در شهر قروه انجام گرفته‌است. نتایج تحقیق بر وجود حساسیت بین فرهنگی در میان دو گروه مورد بررسی دلالت دارد؛ با این وصف، حساسیت بین فرهنگی در میان کُردها شدت بیش‌تری دارد. یافته ها نشان می‌دهد که با گسترش پهنه ی ارتباطات واقعی بین قومی و ارتباطات مجازی و بالا رفتن آگاهی و شناخت بین قومی، حساسیت‌های بین فرهنگی تعدیل و کاهش می‌یابد. در تحلیل نهایی، ارتباطات واقعی و مجازی ، 33درصد و 44درصد از تغییرات حساسیت بین فرهنگی را به ترتیب در میان دو گروه تُرک و کُرد تبیین می‌کند..