سیاست‌های تشویقی فرزندآوری و تاثیر آن بر تمایل به فرزندآوری: مطالعه‌ای کمی در شهر اسلام‌آباد غرب

پدیده نوظهور باروری پایین، در دهه‌های اخیر موجب شده که کشور‌های زیادی شروع به اجرای سیاست‌هایی با هدف حمایت از خانواده‌ها و افزایش باروری کنند؛ از این رو، در ایران قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت در سال 1400 تصویب و ابلاغ شد. پژوهش حاضر با هدف بررسی چالش‌های اجرای این قانون و نقاط قوت و ضعف آن در شهر اسلام‌آباد غرب و در سال 1402 انجام شد. روش تحقیق این مطالعه پیمایشی و ازنظر هدف کاربردی است. داده‌های تحقیق با استفاده از پرسش‌نامه محقق‌ساخته در سال 1401 جمع‌آوری شده است. حجم نمونه شامل 374 نفر مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر اسلام‌آباد غرب و برای تعیین واحد‌های نمونه از روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای طبقه‌ای استفاده شده است. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 22 و رگرسیون ترتیبی انجام شد. تحلیل داده‌ها نشان داد بین جنسیت، پایگاه اقتصادی – اجتماعی، ارزشمند بودن مشوق‌ها، ناکافی بودن مشوق‌ها و مداخله نکردن دولت در سیاست‌گذاری و تمایل به فرزندآوری رابطۀ معنادار و مستقیم است. بین تحصیلات، وضع فعالیت، بی‌اعتمادی به سیاست‌های تشویقی و ابهام در سیاست‌گذاری رابطه معنادار و معکوس است. مقادیر سه آماره (کاکس و اسنل، نیجل کرک و مک‌فادن) مربوط به ضریب تعیین پزودو نشان داد که متغیرهای مستقل توانسته‌اند 0.068 تا 0.181 درصد از واریانس تمایل به فرزندآوری را تبیین کنند. به نظر می‌رسد که بسته‌ای از مزایای مالیاتی، مزایای نقدی و خدماتی ممکن است، هزینه‌های تربیت فرزندان را برای والدین کاهش دهد. این بسته‌ها می‌توانند تاثیر احتمالی بر ایجاد انگیزه‌های مالی برای داشتن فرزندان بیشتر ایجاد کنند.

incentive policies for childbirth and their impact on the willingness to have children: a quantitative study in the city of islamabad-gharb

the emerging phenomenon of low fertility in recent decades has led many countries to begin implementing policies aimed at supporting families and increasing fertility. consequently, in iran, the family support and youth population law was approved and communicated in 2021. this research aims to examine the challenges of implementing this law and its strengths and weaknesses in the city of islamabad-e gharb in 2023. the research method is survey-based and is applied in nature. the data for the study were collected using a researcher-made questionnaire in 2022. the sample size included 374 visitors to health and treatment centers in the city of islamabad-e gharb, and a stratified multi-stage sampling method was used to determine the sample units. data analysis was conducted using spss software version 22 and ordinal regression. the data analysis showed a significant and direct relationship between gender, socio-economic status, the value of incentives, insufficient incentives, and lack of government intervention in policymaking and the desire for childbearing. there is a significant and inverse relationship between education, employment status, distrust in incentive policies, and ambiguity in policymaking. the values of three statistics (cox and snell, nagelkerke, and mcfadden) related to the pseudo-r-squared indicated that the independent variables could explain 0.068 to 0.181 percent of the variance in the desire for childbearing. it seems that a package of tax benefits, cash benefits, and services may reduce the costs of raising children for parents. these packages can potentially create financial incentives for having more children.