تبیین جامعه شناختی تاثیر محرومیت اجتماعی بر عهدشکنی مردان و زنان(مطالعۀ موردی: استان خراسان رضوی)

پدیدۀ شکاف نسلی و گسترش تفاوت سبک زندگی‌ها سبب پدیدآمدن فاصلۀ اجتماعی در خانواده شده است و محرومیت‌های نسبی موجود در خانواده‌ها بستر محرومیت اجتماعی را ایجاد کرده است. وجود روابط عاطفی کم‌رنگ، نارضایتی شغلی و بیکاری، انتخابی رفتارکردن زوجین و ارضانشدن نیازهای فردی در خانواده، همگی در شکل‌گیری زنان و مردان عهدشکن سهیم هستند. پژوهش حاضر که از نوع توصیفیتحلیلی بود، با هدف شناخت تاثیر محرومیت اجتماعی و ابعاد آن بر عهدشکنی زوجین در استان خراسان رضوی انجام شده است. حجم نمونه 379 نفر با استفاده از تکنیک کوکران و روش نمونه‌گیری سهمیه‌ای بود. برای اعتبار پرسشنامه از آلفای کرونباخ و روایی آن از تحلیل عامل استفاده شد. نتایج  آزمون تی نشان داد بین محرومیت اجتماعی و ابعاد آن مانند محرومیت مادی و غیرمادی با عهدشکنی رابطۀ معنادار وجود داشت. مقادیر رگرسیونی مدل معادلۀ ساختاری حاکی ازآن بود که متغیر محرومیت از مشارکت اجتماعی بر عهدشکنی زوجین تاثیر نداشت (05/0 p >). همچنین محرومیت از شبکۀ روابط اجتماعی به میزان 29/0، محرومیت آموزشی به میزان 26/0، محرومیت از اوقات فراغت به میزان 47/0، محرومیت فکری به میزان 17/0، محرومیت از درآمد به میزان 51/0، محرومیت شغلی به میزان 30/0 و محرومیت از پرستیژ اجتماعی به میزان 10/0 موثر بود (05/0 > p). درمجموع، محرومیت از اوقات فراغت بیشترین و محرومیت از پرستیژ اجتماعی کمترین تاثیر را بر عهدشکنی زوجین داشتند.

Sociological Explanation of the Effect of Social Exclusion on Men and Women Breaking the Covenant (Case study: Khorasan Razavi Province)

Weak emotional relationships, job dissatisfaction and unemployment, selective behavior of couples, dissatisfaction with individual needs in the family can all explain why men and women break their covenant. The present study, which is a descriptiveanalytical study, has been conducted with the aim of recognizing the effect of social deprivation and its dimensions on couples breaking their covenant in Khorasan Razavi Province. The sample size is 379 people determined using the Cochran technique and quota sampling method. Cronbach’s alpha and factor analysis were used to validate the questionnaire. The results of the ttest showed that social deprivation and its dimensions such as material and immaterial deprivation had a significant relationship with breaking the covenant. The regression values of the structural equation model indicated that the variable of the deprivation of social participation had no effect on the couple’s breach of the covenant, because their significance level (p) was greater than 0.05. Also, the deprivation of social relations network to the extent of 0.29, educational deprivation to the extent of 0.26, the deprivation of leisure time to the extent of 0.47, intellectual deprivation to the extent of 0.17, the deprivation of income to the extent of 0.51, job deprivation to the extent of 0.30, the deprivation of social prestige to the extent of 0.10 were effective. This was due to their significance level (p) which was less than 0.05. In general, the deprivation of leisure time had the most effect, while the deprivation of social prestige had the least effect on breaking a couple’s covenant.