فرایند پذیرش نقش در میان پرستاران زن بیمارستان: مورد پژوهش بیمارستان امام خمینی(ره) خلخال

دانشجویان پرستاری بعد از دانش‌آموختگی و در حین پذیرش نقش حرفه‌ای خود، به محیطی وارد می‌شوند که از شرایط و ارزش‌های به نسبت متفاوتی نسبت به محیط دانشجویی برخوردار است و احساس می کنند فاصله زیادی در این خصوص وجود دارد. این مسائل سبب می‌شود که پرستار تازه‌کار، در نتیجه تعارضات موجود بین انتظارات و واقعیت‌های محیط کار، نتواند به شکل مناسبی خود را با شرایط مذکور سازگار نماید. این پژوهش به منظور تبیین فرایند پذیرش نقش پرستاری و عوامل تسهیل‌گر و ممانعت‌کننده از پذیرش آن از دیدگاه پرستاران انجام شده است. این پژوهش با روش کیفی و با استفاده از روش گراندد تئوری با رویکرد تجارب زیسته و دیدگاه‌های 15 پرستار به‌وسیله مصاحبه عمیق نیمه‌ساختاریافته مورد بررسی قرار داده است. داده‌ها به‌طور همزمان از طریق مقایسه مداوم با روش اشتراوس و کوربین مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته‌اند. در این پژوهش، برای کسب اعتبار، از روش‌های مرور و کنترل و بازبینی مشارکت‌کنندگان (داده‌های به‌دست‌آمده از مشارکت‌کنندگان به آنان بازگردانده و صحت کدهای استخراجی، مورد بازنگری قرار گرفت) و برای قابلیت اعتماد داده‌ها از حسابرسی پژوهش (از نظرات تکمیلی همکاران برای تطبیق و اطمینان از هم‌خوانی مراحل مختلف کدگذاری، مفهوم‌سازی، استخراج مقولات و طبقات با اظهارات شرکت‌کنندگان) استفاده شد. تحلیل‌یافته‌ها نشان داد پذیرش نقش پرستاری فرایندی پیچیده است که با 4 ویژگی و مرحله انگیزش، انسداد، بازاندیشی و اصلاح نقش و سازگاری مشخص می‌شود. همچنین تحلیل‌یافته‌ها، پنج درون‌مایه؛ عوامل فردی، عوامل خانوادگی، عوامل شغلی و سازمانی را به‌عنوان عوامل بازدارنده و هفت درون‌مایه؛ عوامل فردی، عوامل خانوادگی، عوامل شغلی، عوامل اجتماعی، عوامل اقتصادی، عوامل معنوی و سازمانی را به‌عنوان عوامل تسهیل‌گر پذیرش نقش پرستاری روشن ساخت.