کالاهای مناسب جهت دریافت تعرفه ترجیحی از هند (فهرست پیشنهادی کالاهای درخواستی ایران در موافقتنامه تجارت ترجیحی با هند)

هند، در ابعاد اقتصادی، سرمایه‌گذاری‌ و تجاری جایگاه پویا و رو به رشدی در اقتصاد بین‌الملل دارد و با شکل‌گیری موافقتنامه تجارت و همکاری (روابط اقتصادی و تجاری ایران و هند با امضای تفاهم‌نامه‌ای به ارزش 500 میلیون دلار در سال 2015 برای توسعه بندر چابهار وارد فاز جدیدی شد؛ سرمایه‌گذاری برای احداث خط آهن، توافق سه‌جانبه ایران، هند و افغانستان برای احداث کریدور حمل و نقل بین‌المللی در چابهار، علی‌رغم تحریم آمریکا علیه ایران، به گسترش روابط کمک کرد. با توجه به تلاش‌های انجام شده برای بسترسازی توسعه تجارت دوجانبه، انعقاد موافقت‌نامه تجارت ترجیحی دوجانبه می‌تواند تسهیل‌کننده باشد) به‌ویژه موافقتنامه تجارت ترجیحی بین ایران و هند، منافع قابل توجه غیراقتصادی، اقتصادی ‌و تجاری می‌تواند به همراه آورد. مطالعه‌ حاضر در راستای ارائه پاسخ به این پرسش‌ها است که تجارت دوجانبه ایران و هند چه وضعیتی دارد و در یک دهه گذشته، آیا تغییر و تحولات تجاری دوجانبه ناشی از اثر انحراف‌‌ و یا ‌ایجاد تجارت بوده است؟ هدف اصلی مقاله، ارزیابی توسعه تجارت دوجانبه ایران و هند است. برای این منظور، معیارهایی از قبیل «برآورد ظرفیت تجاری» و «محاسبه ایجاد و انحراف تجارت» برای توسعه تجارت دوجانبه طی دوره 2020-2010، مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفته است. مطابق محاسبات، ظرفیت صادرات ایران به هند معادل 21 میلیارد دلار است که با توجه به میزان صادرات فعلی، حدود 88.6 درصد از این پتانسیل محقق نشده است. همچنین 90 درصد از این کالاها واسطه‌ای و حدود 10 درصد مصرفی است که به‌ترتیب از متوسط تعرفه 9.5 درصد و 28.6 درصد برخوردارند؛ به نظر می‌رسد کاهش تعرفه‌های هند در چارچوب موافقت‌نامه تجارت ترجیحی می‌تواند زمینه افزایش صادرات ایران به هند را فراهم سازد. همچنین، نتایج مطالعه نشان می‌دهد، طی دوره، افزایش سهم تجارت دوجانبه ایران و هند همسو با توسعه تجارت ایران نبوده است ‌و توسعه و تعمیق تجارت دوجانبه به توسعه تجارت ایران منجر نشده است. تحلیل نتایج حاکی است که عدم توسعه تجارت دوجانبه ناشی از ساختار تجاری ایران است‌و هم‌اکنون امکان توسعه تجارت دوجانبه بین ایران و هند ضعیف به نظر می‌رسد. البته با ارتقای ساختار اقتصادی-تجاری ایران، امکان بهره‌گیری از منافع تجارت دوجانبه و همگرایی اقتصادی-تجاری فراهم می‌شود.

suitable goods to receive preferential tariffs from india (proposed list of goods requested by iran in the preferential trade aagreement with india)

in economic, investment and trade dimensions, india has a dynamic and growing position in the international economy. with the formation of a trade cooperation agreement, especially a preferential trade agreement between iran and india, significant non-economic, economic and trade benefits can be achieved. this study aims to provide answers to the questions of the state of bilateral trade between iran and india, and in the past decade, have the changes in bilateral trade been due to the effect of diversion or the creation of trade? the main purpose of this article is to evaluate the development of bilateral trade between iran and india. for this purpose, criteria such as “estimation of trade capacity” and “calculation of trade creation and diversion” for the development of bilateral trade during the period 2020-2010 have been assessed and evaluated. according to calculations, iran’s export capacity to india is equivalent to $b21, which according to the current amount of exports, about 88.6% of this potential has not been realized. also, 90% of these goods are intermediate and about 10% are consumer goods, which have average tariffs of 9.5% and 28.6%, respectively; it seems that the reduction of india’s tariffs within the framework of the preferential trade agreement could pave the way for an increase in iran’s exports to india. also, the results show that the increase in the share of bilateral trade between iran and india was not in line with the development of iranian trade, and the development and deepening of bilateral trade did not lead to the development of iranian trade. the analysis of the results shows that the lack of development of bilateral trade is due to the trade structure of iran, and at present the possibility of developing bilateral trade between iran and india seems weak. of course, by upgrading iran’s economic-commercial structure, it will be possible to take advantage of bilateral trade and economic-commercial convergence.