آسیب‌شناسی خصوصی‌سازی در ایران

هدف این پژوهش آسیب‌‌شناسی خصوصی‌‌سازی در ایران است. روش‌‌ پژوهش بر حسب نوع داده‌‌های مورد استفاده، آمیخته؛ بر حسب هدف، اکتشافی و بر حسب نتیجه، کاربردی است. در بخش کیفی، از ابزار مصاحبه و در بخش کمّی از ابزار پرسشنامه به‌منظور گردآوری داده‌‌ها بهره برده شد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که در فرایند خصوصی‌‌سازی، بیست چالش وجود دارد که عبارت‌اند از: (1) نامساعد بودن فضای کسب و کار برای فعالیت بخش خصوصی؛ (2) تلاطم محیط سیاسی و تاثیرپذیری اقتصاد ملی از آن؛ (3) کم‌‌توجهی به اهلیت و سوابق خریداران؛ (4) هدایت و نظارت غیرموثر بنگاه‌‌های خصوصی شده پس از واگذاری؛ (5) عدم توجه به متغیرهای زمینه‌‌ای و تعیین اهداف ایده‌‌آل‌‌گرایانه؛ (6) بی‌‌توجهی به طرف تقاضا در واگذاری‌‌ها؛ (7) غفلت از اصلاح ساختار و آماده‌‌سازی شرکت‌‌ها؛ (8) آشفتگی در سیاست‌‌گذاری و برنامه‌‌ریزی؛ (9) ساختار نامتوازن هیات واگذاری با کارکردها و اهداف؛ (10) تشتت نظرات اصلاحی ناشی از تعدد مراکز نظارتی؛ (11) فقدان کارایی شورای عالی اجرای سیاست‌‌های کلی اصل (44) قانون اساسی؛ (12) ضعف ساختاری دستگاه مجری خصوصی‌‌سازی؛ (13) نگاه یکسان در واگذاری‌‌ کلیه شرکت‌‌های مشمول خصوصی‌‌سازی؛ (14) مقاومت ذینفعان دولتی با خصوصی‌‌سازی؛ (15) حضور نهادهای عمومی غیردولتی در خصوصی‌‌سازی؛ (16) فقدان تعهد کامل سیاسی نسبت به خصوصی‌‌سازی؛ (17) تفکیک نه‌‌چندان شفاف وظایف حاکمیتی از تصدی‌گری؛ (18) تغییر در گروه‌‌بندی‌‌ شرکت‌‌های مشمول خصوصی‌‌سازی؛ (19) عدم الزام خریداران به سرمایه‌‌گذاری جدید و ارتقاء کارایی شرکت بعد از خصوصی‌‌سازی و (20) بازاریابی غیرمنسجم بنگاه‌‌های مشمول واگذاری.

An Investigation on Results of Privatization in IRAN

The present study aims to identify the results of the privatization in Iran. The Methodology is mix method regarding to data type; exploratory regarding to objective and practical regarding to result. In the qualitative part, the interview tool is used and in the quantitative part, a questionnaire is used to collect data. The results of the study show that due to 20 obstacales in the privatization process could not be successful. The final part of paper provides some policy implication to overcome to these obstacles.