بررسی آثار یکپارچگی داخلی و خارجی بر ظرفیت رقابت

این مطالعه تاثیر یکپارچگی داخلی و خارجی را بر توانمندی‌های رقابتی بررسی می‌کند. میزان یکپارچگی، درجه‌ای است که تولیدکننده به‌طور استراتژیک با شرکای زنجیره تامین خود تشریک مساعی کرده و فرایندهای داخل و خارج سازمانی را به‌منظور دستیابی به جریانات موثر و کارا از محصولات و خدمات، اطلاعات، پول و تصمیمات جهت فراهم کردن بیشترین ارزش برای مشتری، به صورت مشارکتی مدیریت می‌کند. این مطالعه رابطه بین یکپارچگی در سازمان را که شامل ابعاد زنجیره تامین یکپارچه می‌شود، با توانمندی‌های رقابتی بررسی می‌کند. برای دستیابی به این هدف، رابطه بین ابعاد زنجیره تامین یکپارچه (یکپارچگی داخلی و یکپارچگی خارجی) و توانمندی‌های رقابتی (هزینه، کیفیت، تحویل، نوآوری محصول)، با استفاده از یک مدل مفهومی مورد بررسی قرار گرفته است. ابعاد یکپارچگی و نیز ابعاد توانمندی‌های رقابتی با استفاده از نظرات مدیران این حوزه (به‌عنوان خبره) و با بهره‌گیری از روش دلفی احصاء گردیده است. ابزار گردآوری این تحقیق شامل پرسشنامه محقق ساخته می‌باشد و نمونه آماری شامل 44 نفر از مدیران بنگاه‌های صنعتی و معدنی است که از بین پاسخگویان 42 نفر مرد (%95) و 2 نفر زن (%5) بوده‏اند. نتایج حاصل از آزمون فرضیات نشان می‌دهد که به‌طورکلی یکپارچگی داخلی و خارجی اثر غیرمستقیم و معناداری به ترتیب به میزان 0/71 و 0/19 بر توانمندی‌های رقابتی دارند.به‌عبارت‌دیگر، نتایج نشان می‌دهد که یکپارچگی داخلی پیش‌نیازی برای یکپارچگی خارجی می‌باشد. مطالعه همچنین نشان می‌دهد که یکپارچگی داخلی و یکپارچگی خارجی تاثیر مثبتی روی بهبود توانمندی‌های رقابتی شرکت دارند. قابل ذکر است که یکپارچگی داخلی توانمندی‌های رقابتی را از طریق یکپارچگی خارجی نیز، بهبود می‌دهد.