بررسی رابطه‌ پرخاشگری و خود کار‌آمدی ادراک شده در دانش آموزان مقطع متوسطه شهر همدان

مقدمه و هدف : پرخاشگری در پیش بینی سازگاری روانی اجتماعی نقش مهمی دارد. خودکارآمدی به عنوان عامل میانجی شناختی، بر قضاوت فرد در مورد توانایی تفکر، هیجان وعمل فرد اثرمی گذارد. روش مطالعه : این مطالعه یک پژوهش همبستگی است که روی دانش‌آموزان پسر دبیرستانهای شهر همدان در سال تحصیلی 89-1388 انجام شد. نمونه‌گیری به روش خوشه‌ای چند مرحله‌ای صورت گرفت. به نسبت مدارس موجود در هر ناحیه، تعدادی مدرسه انتخاب و پرسشنامه‌های پرخاشگری باس و پری و خودکارآمدی ادراک شده موریس توسط 499 دانش‌آموز تکمیل شد. نتایج: نتایج نشان داد تنها 1/16% دانش آموزان از میانگین نمره بالایی در خودکارآمدی ادراک شده برخوردار بودند. 1/48% دانش‌آموزان پرخاشگری بالایی داشتند. بین دانش آموزان نواحی آموزش پرورش شهر از نظر متغیر پرخاشگری تفاوت وجود داشت. اما از نظر متغیر خودکارآمدی تفاوتی مشاهده نشد. بین پرخاشگری و خودکارآمدی ادراک شده رابطه منفی وجود داشت. بیشترین میزان پرخاشگری در دانش آموزان مقطع سوم دبیرستان مشاهده شد. نتیجه نهایی: پرخاشگری بالا و خودکارآمدی پایین در نوجوانان از عوامل مهم و تعیین کننده در زندگی آینده این قشر به خصوص در زمینه های اجتماعی ،هیجانی و تحصیلی میباشد و لازم است در برنامه های آموزش بهداشت روانی و ارتقا سلامت مد نظر قرار گیرد .