بررسی اختلالات قاعدگی 3 سال بعد از منارک در دختران نابینای شهر رشت

مقدمه و هدف: اختلالات قاعدگی در دوران بلوغ بسیار شایع است. فقدان بینایی بر ترشح هورمونهای lh و fshموثر است لذا نابینایی می تواند اثراتی بر روند بلوغ ، باروری و قاعدگی در دختران داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی برخی اختلالات قاعدگی در اوایل بلوغ دردختران نابینا و ارتباط آن با برخی عوامل در سال 1388 انجام شد . روش کار : مطالعه حاضر مقطعی و توصیفی می باشد. نمونه های پژوهش ، 72 نفر از دختران نابینا بودند . نمونه گیری، بعد از توجیه واحد های مورد پژوهش به روش سرشماری انجام شد.ابزار گرد آوری اطلاعات ، پرسشنامه ای مشتمل بر مشخصات دموگرافیک و مشخصات قاعدگی و آنالوگ خطی – بصری بود که با انجام مصاحبه حضوری تکمیل گردید. اطلاعات جمع اوری شده ، از طریق نرم افزاز spss از طریق آزمونهای تحلیل واریانس و ضریب همبستگی پیرسون، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و 05/0 < p معنی دار تلقی گردید.نتایج : از مجموع 72 نفر ، نهایتا 70 نفر مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میانگین سنی دختران 8/0 1/13 و میانگین سن منارک 4/1 7/11 سال بود . شیوع اختلالات قاعدگی 5/58 % برآورد شد. بیشترین فراوانی ، الیگومنوره 9/19% و کمترین فراوانی آمنوره 4/1% بود . 1/8 % آنان جهت پیگیری به مراکز درمانی مراجعه کرده بودند. 8/82 % دختران نابینا از درد قبل و حین قاعدگی رنج می بردند. در بررسی ارتباط بین سن شروع قاعدگی و bmi ، ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد( 02/0 > p ) . ارتباط آماری معنی داری بین بروز اختلالات قاعدگی و bmi ، ورزش ، سن شروع قاعدگی ، درد زمان قاعدگی ، دیده شد . ارتباط آماری معنی داری بین سطح تحصیلات پدر و مادر ، وضعیت اقتصادی با اختلالات قاعدگی ، وجود نداشت . نتیجه نهایی : یافته ها نشان دادند که اختلالات قاعدگی ، شیوع زیادی در دختران نابینا دارد با این جود ،فقط درصد اندکی از آنان جهت پیگیری به مراکز درمانی مراجعه نموده بودند. علاوه براین به علت پایین بودن سن منارک ، این دختران زودتر از دختران عادی ، با انواع اختلالات قاعدگی مواجه می شوند. بنابراین ضروریست تا آگاهی وآموزشهای های لازم در این موارد به دختران ،معلمان و مادران داده شود . در این راستا انجام مطالعات بیشتر پیشنهاد می شود