ارتباط بین صلاحیت بالینی و تعهد سازمانی و عوامل موثر بر آن در پرستاران شاغل در بخش‌های ویژه‌ی بیمارستان‌های دولتی کرمانشاه

سابقه و هدف: تعهد سازمانی حالتی است که فرد سازمان و به‌خصوص هدف‌های آن را معرف خود می‌داند و تمایل دارد تا عضو آن سازمان باقی بماند. تعهد سازمانی عاملی حیاتی در دستیابی به اهداف سازمانی است و باعث می‌شود کارکنان به‌جای ایجاد مشکل، به حل مشکل بپردازند. صلاحیت بالینی پایه و اساس کار عملی پرستاری است. پرستاران مهم‌ترین نقش را در ارائه‌ی خدمات بهداشتی‌درمانی در بیمارستان‌ها ایفا می‌کنند. در واقع، شایستگی بالینی را استفاده‌ی عاقلانه از مهارت‌های فنی، ارتباطی، دانش، قضاوت بالینی، احساسات و ارزش‌ها در موقعیت‌های بالینی تعریف کرده‌اند. این پژوهش با هدف بررسی رابطه‌ی بین صلاحیت بالینی و تعهد سازمانی و عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در بخش‌های ویژه‌ی بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر کرمانشاه در سال 1396 انجام شد.مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه‌ی هم‌بستگی، 227 پرستار شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه‌ی بیمارستان‌های آموزشی شهر کرمانشاه به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌ی استاندارد شغلی شایستگی بالینی پرستاران و استاندارد تعهد سازمانی آلن و مایر بود که پایایی و روایی آن در مطالعات والکر و کمپل (2013) (7) و شاکرنیا و محمدپور(2010) (5) و مطالعات مختلف به اثبات رسیده است. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه‌ی 22 و در سطح معنی‌داری 0.05 > p تجزیه‌وتحلیل شدند. برای بررسی نرمال بودن داده‌ها از آزمون کولموگروف‌اسمیرنوف تک‌متغیری و برای بررسی ارتباط داده‌ها از آزمون هم‌بستگی اسپیرمن استفاده شد.یافته‌ها: میانگین نمره‌ی تعهد سازمانی و شایستگی بالینی در پرستاران به‌ترتیب، 23.5 ±119.9 و 2.18 ±73.35 به دست آمد. بین شایستگی بالینی و تعهد سازمانی ارتباط معنادار یافت نشد. میانگین نمره‌ی شایستگی بالینی در پرستارانی که سابقه‌ی کار بالینی بین 6 تا 10 سال داشتند، بالاتر از سایرین بود (0.05 > p).نتیجه‌گیری: در این مطالعه، صلاحیت بالینی و تعهد سازمانی پرستاران بخش مراقبت‌های ویژه بالا بود؛ اما ارتباط معناداری مشاهده نشد. لذا، با توجه به میانگین بالای تعهد هنجاری در این مطالعه و نقش حیاتی پرستاران در سیستم خدماتی‌بهداشتی، می‌توان با ارتقای صلاحیت بالینی پرستاران یا به‌کارگیری پرستاران باصلاحیت‌تر، تعهد آنان را افزایش داد.

the relationship between clinical competence and organizational commitment and factors affecting it in nurses working in intensive care units of kermanshah public hospitals in 2017

background and objective: organizational commitment is a state in which a person considers the organization and especially its goals to be his representative and has the desire to remain a member of that organization. clinical competence is the foundation of practical nursing work. this research was conducted with the aim of investigating the relationship between clinical competence and organizational commitment and related factors in nurses working in special departments of hospitals affiliated to kermanshah university of medical sciences in 2017.materials and methods: in this correlational study, 227 nurses working in the special care departments of educational hospitals in kermanshah were selected by available sampling method. the data collection tool included allen and mayer’s questionnaire of nurses’ clinical competence and organizational commitment, whose reliability and validity have been proven in various studies. data were analyzed using spss version 22 software and at a significance level of p>0.05.results: the average scores of organizational commitment and clinical competence in nurses were 119.9 ± 23.5 and 73.35 ± 2.18 respectively. no significant relationship was found between clinical competence and organizational commitment. the average score of clinical competence in nurses who had clinical work experience between 6-10 years was higher than others (p < 0.05).conclusion: in this study, clinical competence and organizational commitment of intensive care unit nurses were high, but no significant relationship was observed. therefore, the health service system can increase their commitment by improving the clinical qualification of nurses or employing nurses with higher qualifications.