مقایسه تاثیر آموزش خودمراقبتی به دو روش حضوری و مجازی بر خودمراقبتی و کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی

سابقه و هدف: نارسایی قلبی یکی از شایع ترین اختلالات قلبی مزمن، پیشرونده و ناتوان کننده می باشد که تاثیر مخربی بر خودمراقبتی و کیفیت زندگی این بیماران دارد. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر آموزش خودمراقبتی به دو روش آموزش حضوری و مجازی بر خودمراقبتی و کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی انجام شد.مواد و روش‌‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی سه گروهی با مشارکت 120 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی در بیمارستان فرشچیان همدان انجام شد. نمونه‌ها به صورت در دسترس انتخاب و با استفاده از بلوک های جایگشتی در سه گروه کنترل، آموزش مجازی و حضوری قرار گرفتند، پرسشنامه‌های دموگرافیک، خودمراقبتی و کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی بصورت خودگزارشی قبل از مداخله تکمیل شدند. گروه کنترل تنها آموزش‌های روتین درمانگاه، گروه آموزش حضوری در 4 جلسه یک ساعته، یک روز درمیان، و گروهی آموزش خودمراقبتی را دریافت کردند و گروه مجازی همین میزان آموزش را بصورت کلیپ آموزشی دریافت کردند و دو ماه بعد مجددا پرسشنامه‌ها تکمیل شدند. آزمون‌های مجذور کای، تست دقیق فیشر، تی زوجی، آنالیز واریانس یک طرفه جهت آنالیز داده‌ها استفاده شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد قبل از مداخله اختلاف آماری معنی داری بین متغیرهای دموگرافیک، خودمراقبتی و کیفیت زندگی بیماران سه گروه مشاهده نشد(0.05˃p). در زمان بعد از مداخله بین گروه آموزش مجازی و حضوری تفاوت آماری معنی داری از نظر خودمراقبتی و کیفیت زندگی مشاهده نشد(0.05˃p). اما خودمراقبتی و کیفیت زندگی در این دو گروه نسبت به گروه کنترل ارتقاء یافته بود(0.05>p).نتیجه‌گیری: هر دو روش آموزش مجازی و حضوری تاثیر یکسانی بر خودمراقبتی و کیفیت زندگی داشتند. در صورتی که شرایط آموزش حضوری مهیا نباشد می توان آموزش مجازی را جایگزین آموزش حضوری نمود.

comparing the effects of face-to-face and virtual self-care training methods on self‐care and quality of life among patients with heart failure: a randomized clinical trial study

background and objective: heart failure is one of the most common chronic, progressive, and debilitating heart disorders, exerting a destructive effect on self-care and quality of life in these patients. the present study aimed to compare the effects of face-to-face and virtual self-care training methods on self‐care and quality of life among patients with heart failure.materials and methods: this three-group clinical trial study was conducted on 120 patients with heart failure admitted to farshchian hospital in hamadan. the samples were selected via the available sampling method and assigned to three groups (control, virtual, and face-to-face education) using permuted block randomization. demographic characteristics form, european heart failure self-care behaviour scale (ehfscbs), and minnesota living with heart failure questionnaire (mlhfq) were completed by self-report before the intervention. the control group received only the routine training of the clinic, while the face-to-face training group received self-care training in four one-hour group sessions, one day apart. the virtual group received the same amount of education in the form of educational clips, and two months after the intervention, the questionnaires were completed. chi-square tests, fisher’s exact test, paired t-test, and one-way analysis of variance were used to analyze the data.results: the results pointed out that before the intervention, there was no statistically significant difference between the demographic variables, self-care, and quality of life of patients in the three groups (p> 0.05). after the intervention, no statistically significant difference was observed between the virtual and face-to-face training groups in terms of self-care and quality of life (p>0.05). nonetheless, self-care and quality of life were improved in these two groups compared to the control group (p˂0.05).conclusion: both virtual and face-to-face training methods had the same effect on self-care and quality of life. virtual training is a great alternative to face-to-face training in the absence of necessary conditions.