بررسی تاثیر مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر رفتارهای خود مراقبتی و ادراک از بیماری زنان میان‌سال مبتلابه دیابت نوع2: یک مطالعه نیمه تجربی

سابقه و هدف: ادراک بیماری و رفتارهای خودمراقبتی عنصر اساسی در درمان و مدیریت بیماران مبتلا به دیابت است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مشاوره گروهی با رویکرد شناختی رفتاری نسبت به رفتارهای خودمراقبتی و ادراک بیماری در زنان میانسال مبتلا به دیابت نوع 2 استمواد و روش‌ها: مطالعه حاضر, نیمه تجربی با دو گروه مداخله و کنترل به صورت موازی و با طرح پیش آزمون, پس آزمون و کنترل یک ماهه در مراکز جامع سلامت اصفهان در سال 1398انجام گرفت. برای هر گروه 32 زن میانسال مبتلا به بیماری دیابت نوع 2به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. هر دو گروه مراقبتهای معمول بیماران دیابتی را دریافت کردند ولی گروه آزمون تحت برنامه مشاوره گروهی با رویکرد شناختی رفتاری قرار گرفت. داده‌ها از طریق پرسشنامه مشخصات فردی ,پرسشنامه کوتاه ادراک بیماری بردبنت و فعالیت‌های خود مراقبتی دیابت جمع آوری گردید. سپس از طریق نرم افزار spss نسخه 16 با استفاده از آزمون آماری توصیفی و آزمون کای اسکوئر و آزمون tمستقل و با سطح معنی دار 0.05 داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: گروهها از نظر دموگرافیک اختلاف چندانی نداشتند. میانگین سنی 4.23 ± 38.65 و 4.87 ± 39.19 یکسان بودندو مدت زمان تشخیص بیماری 2سال و کمتر بود. ، 77% سابقه ابتلا به فشارخون یا چربی خون و یا هر دو را در هر دو گروه داشتند. در پیش آزمون از لحاظ رفتارهای خود مراقبتی( 0.022=t و 0.859= p value) و ادراک بیماری (0.178=t و 0.859=p value) با یکدیگر تفاوت معنا داری نداشتند. اما در پس آزمون گروه مداخله بطور معنا داری از نظر رفتارهای خود مراقبتی ( 4.25=t و 0.001= p value) و ادراک بیماری ( 3.93=t انحراف معیار=0.87) بهبود داشتند . همچنین در دوره پیگیری رفتارهای خود مراقبتی (4.41=t و0.001= p value) و ادراک بیماری (414=t و 0.001= p value) بهبود داشته که این نشان دهنده ماندگاری تغییرات در اثر مشاوره استنتیجه گیری: اجرای برنامه مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری می‌تواند باعث بهبودی رفتارهای خود مراقبتی و ادراک از بیماری در زنان میانسال مبتلا به بیماری دیابت نوع 2شود. لذا می‌توان استفاده ازاین روش را به همراه روشهای درمان دارویی در این بیماران توصیه کرد.

The Effect of Group Counseling Based on Cognitive-behavioral Approach on Self-Care Behaviors and Illness Perception of Middle-aged Women with Diabetes Type 2: A Quasi-experimental Study

Background: Illness Perception and selfcare behaviors are essential elements in treatment and management of patients with diabetes. The aim of this study was to investigate the effect of group counseling with a cognitivebehavioral approach to illness perceived and selfcare behaviors in middleaged women with type 2 diabetes (T2D).Methods: The present study is a quasi experimental study with two groups of intervention and control in parallel with pretest, posttest and one month control in Isfahan, Iran, comprehensive health centers. For each group, 32 middleaged women with T2D were selected by convenience sampling. Both groups received routine care of diabetic patients, but the experimental group received a cognitive behavioral groupcounseling program. Data was collected through demographic questionnaire, the illness perception questionnair (IPQ), and summary of diabetes selfcare activity (SDCS) and a checklist. Data was analyzed by SPSS 16 software using descriptive statistics, Chisquare test and independent ttest with significance level of 0.05.Result: The groups were not significantly different demographically. The mean age was 38.65 ±4.23 and 39.19 ±4.87, and the duration of diagnosis was 2 years and less. Of patients, 77% had a history of hypertension or hyperlipidemia or both in both groups. There were no significant differences in selfcare behaviors (t=0.0222, P=0.859) and illness perception (t=0.178, P=0.859) in the pretest. However, in the posttest, the intervention group showed a significant improvement in selfcare behaviors (t=4.25, P=0.01) and disease perception (t=3.93, standard deviation=0.87). There was also an improvement in selfcare behaviors (t=4.41 and P=0.014) and illness perception (t=414 and P=0.01) in the followup period, indicating the persistence of changes in counselingConclusion: Group counseling based on cognitivebehavioral approach can enhance the perception of disease and selfcare behaviors in T2D. Therefore, it can be used as a therapeutic approach to medication for patients with T2DM.