بررسی تاثیر مشاوره شناختی – رفتاری بر رضایت زناشویی و کیفیت زندگی زنان نابارور به‌کمک آموزش مجازی

مقدمه: ناباروری سبب اختلال در روابط جنسی و عاطفی، ترس از جدایی، احساس انزوا و افسردگی در افراد نابارور می‌شود و در نتیجه تاثیرات نامطلوبی بر رضایت زناشویی و کیفیت زندگی دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر مشاوره شناختیرفتاری بر رضایت زناشویی و کیفیت زندگی زنان نابارور از طریق آموزش مجازی انجام شد.روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی با رویکرد یک گروه مداخله و یک کنترل است که در سال 1397 با مشارکت 60 زن نابارور در اصفهان انجام شد. گروه مداخله از طریق فضای مجازی (واتساپ) آموزش و مشاوره شناختی-رفتاری را به‌صورت ویس دریافت کردند. بدین‌ منظور نمونه‌ها طی 5 هفته، 5 ویس 30 دقیقه‌ای آموزشی و مشاوره‌ای دریافت می‌کردند. سوالات نیز از طریق پیام و تماس پاسخ داده می‌شد. متغیر رضایت زناشویی و کیفیت زندگی قبل و بعد از مداخله سنجیده شد. داده‌ها با آزمون t زوجی، کوواریانس و با spss نسخه 20 تجزیه شدند.یافته‌ها: اجرای مداخله سبب تغییر معنی‌دار در میزان رضایت زناشویی زنان نابارور در مقایسه با گروه کنترل نبوده است (0/187=p)، اما سبب تغییری معنی‌دار در کیفیت زندگی زنان نابارور در مقایسه با گروه کنترل بوده است (0/001>p).نتیجه‌گیری: هرچند آموزش و مشاوره مجازی سبب ایجاد تغییری معنی‌دار در میزان رضایت زناشویی زنان نابارور در مقایسه با گروه کنترل نشده، میانگین امتیاز رضایت زناشویی بعد از مداخله در مقایسه با قبل مداخله در آزمودنی‌های گروه مداخله افزایش داشته است. مداخله سبب تغییری معنی‌دار در میزان کیفیت زندگی زنان نابارور در مقایسه با گروه کنترل شده است؛ بنابراین به نظر می‌رسد آموزش و مشاوره مجازی در ارتقای سلامت زنان نابارور مفید است.

Exploring the Effect of Cognitive – Behavioral Counseling on Marital Satisfaction and Quality of Life Through Virtual Education

Introduction: Infertility interferes with sexual and emotional relationships, fears of separation, feelings of isolation and depression in infertile people, and as a result has adverse effects on marital satisfaction and Quality of life. The aim of this study was to determine the effect of cognitivebehavioral counseling on marital satisfaction and Quality of life of infertile women through virtual education in Isfahan.Method: The present study is a Clinical trial study with the approach of an intervention group and a control that was conducted in 2018 with the participation of 60 infertile women in Isfahan. Samples were selected by available method. The intervention group received training and cognitivebehavioral counseling via WhatsApp. In this way, the samples received 30 minutes of training and counseling in 5 weeks, and their questions were answered via text message or call. The two variables of marital satisfaction and quality of life were assessed before and after the intervention. Data were analyzed by paired ttest and Covariance using SPSS 20.Results: Based on the results, the intervention did not cause a significant change in the marital satisfaction of infertile women compared with the control group (P=0.187). Based on the results, the intervention has caused a significant increase in the quality of life of infertile women compared with the control group (P<0.001).Conclusion: Although virtual education did not significantly change the marital satisfaction of infertile women compared with the control group, the average score of marital satisfaction after the intervention increased compared to the previous intervention in the subjects of the intervention group. Also, intervention through virtual education has caused a significant change in the quality of life of infertile women compared with the control group, so it seems that virtual education and counseling is useful in promoting the health of infertile women.