بررسی تاثیر خاطره‌گویی گروهی بر میزان احساس تنهایی سالمندان ایرانی

مقدمه: محرومیت از فعالیت‌های اجتماعی سبب افزایش احساس تنهایی در سالمندان می‌شود. در این میان، خاطره‌گویی، به‌عنوان یادآوری رویدادها، احساسات و تفکرات گذشته، از جمله مداخلات پرستاری است که می‌تواند در سرای سالمندان استفاده شود. این مطالعه با هدف تعیین میزان اثر خاطره‌گویی بر تنهایی در سالمندان مقیم آسایشگاه‌های استان گیلان انجام شده است.روش کار: در یک مطالعه نیمه‌تجربی، 32 نفر از سالمندان دارای معیار ورود، در دو گروه مداخله و شاهد به‌طور تصادفی تقسیم شدند. هر دو گروه در مرحله پیش‌آزمون، پرسشنامه استاندارد تنهایی سالمندان را تکمیل و نمره تنهایی را دریافت کردند. گروه مداخله دو بار در هفته، طی 8 جلسه و هر جلسه به مدت 1-1/5 ساعت در برنامه خاطره‌گویی گروهی شرکت کردند.یافته‌ها: براساس نتایج، نمره احساس تنهایی در دو گروه سالمندان قبل از مداخله اختلاف معنی‌داری نداشت. بعد از مداخله نیز میانگین نمره احساس تنهایی در گروه خاطره‌گویی گروهی به‌طور معنی‌داری (0/0001=p) کمتر از گروه شاهد ملاحظه شد.نتیجه‌گیری: خاطره‌گویی گروهی به‌عنوان روشی پویا و تعاملی می‌تواند سبب کاهش افسردگی در سالمندان شود. در این روش، سالمند شرکت فعال دارد و روابط اجتماعی او در گروه تقویت می‌شود. هر سالمند با تعریف خاطرات خود و صحبت‌کردن در گروه اعتمادبه‌نفس پیدا می‌کند و گاهی با احساس شادی و گاهی با احساس غم به تخلیه احساسات می‌پردازد. این روش در مراکز مراقبت از بیماران مزمن و سرای سالمندان به‌عنوان روشی ارزان و غیردارویی قابل‌اجراست. از سوی دیگر، آموزش این روش به خانواده‌ها برای توسعه سلامت روان جامعه و کمک به بهبود حال سالمند توصیه می‌شود.

The Effect of Group Reminiscence on Loneliness in Iranian Elderly

Introduction: Deprivation of social activities increases the feeling of loneliness among older adults. Reminiscence as the recall of past events, feelings, and thoughts, is one of the nursing interventions in nursing homes. This study aimed to determine the influence of group reminiscence on loneliness of older adults those living in hospitals affiliated with Guilan University of Medical Sciences in 2019.Methods: In this quasiexperimental study, 32 older who met the inclusion criteria were randomly selected and entered in two groups, intervention and control group. Both groups completed a standard questionnaire as pretest. After that, intervention group participated in a reminiscence protocol. The schedule was carried out twice a week, eight times and each season last 1 to 1.5 hours.Results: There was no significant difference in loneliness between the intervention and control groups before the intervention. Loneliness (P=0.0001) was significantly lower in the reminiscence group compared with the control group.Conclusion: As a dynamic and interactive method, groupbased memory recalling can reduce the feeling of loneliness in the elderly.