بررسی تاثیر مشاوره گروهی مبتنی بر درمان شناختی‌رفتاری بر اضطراب زنان باردار مبتلا به یبوست بارداری: کارآزمایی بالینی

مقدمه: ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭﻳﮋۀ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭی ﺣﺎﻟﺖ ﻫﻴﺠﺎﻧﻲﺧﺎﺹ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺮﺍﻧﻲﻫﺎیی همچون ﻧﮕﺮﺍﻧﻲ ﺩﺭﺑﺎﺭۀ ﺳﻼﻣﺖ ﻧﻮﺯﺍﺩ ﻭ ﺯﺍﻳﻤﺎﻥ مرتبط است و با افزایش خطر پیامدهایی مثل یبوست بارداری همراه است. بنابراین، مطالعۀ حاضر با هدف تعیین تاثیر درمان شناختی‌رفتاری بر اضطراب مادران مبتلا به یبوست بارداری انجام شد. روش کار: این مطالعۀ‌ کار آزمایی بالینی در سال 1398 روی 60 مادر باردار با سن بارداری 10 تا 20 هفته مراجعه‌کننده به دو مرکز خدمات جامع سلامت شهر تاکستان انجام شد. افراد به روش تخصیص تصادفی به دو گروه مداخله (30 نفر) و کنترل (30 نفر) تقسیم شدند. ابزار مطالعه، پرسش‌نامۀ فرم کوتاه اضطراب بارداری praq- 17 و فرم مقیاس سنجش یبوست در بارداری بود. مداخله به صورت 6 جلسۀ مشاوره‌ای 90 دقیقه‌ای و هفته‌ای یک‌بار برای پنج گروه 6 نفره انجام شد. پیگیری بلافاصله، یک ماه و دو ماه بعد از آخرین جلسه انجام شد. تحلیل داده‌ها با آزمون اندازه‌های مکرر و آزمون کای دو انجام شد.یافته‌ها: میانگین نمرۀ اضطراب، بلافاصله، یک و دو ماه پس از مداخله اختلاف معنی‌داری داشت (0/001 p و 29/776=f). به عبارتی با گذشت زمان در بین گروه‌ها ازنظر میزان اضطراب بارداری اختلاف معنی‌دار به وجود آمده است.نتیجه گیری: درمان شناختی‌رفتاری بر اضطراب در یبوست بارداری موثر بوده و به‌عنوان یک درمان غیردارویی در کاهش اضطراب آنان توصیه می‌شود.

The Effect of Group Counseling Based on Cognitive Behavioral Therapy on Anxiety of Pregnant Women with Constipation: Clinical Trial

Introduction: Anxiety during pregnancy is a special emotional state related with different concerns during pregnancy including infant health and parturition, which is associated with an increased risk of a range of negative consequences for both mother and child. Therefore, the aim of this study was to investigate the effect of cognitive and behavioral therapy on the anxiety of mothers with pregnancy constipation.Methods: The present randomized clinical trial, which included 60 pregnant women with a gestational age of 10 to 20 weeks referred to two comprehensive urban health services in Takestan during 2019. Subjects were randomly divided into intervention (n=30) and control (n=30) groups. Study tools included the short form of pregnancyrelated anxiety questionnaire (PRAQ17) and a constipation assessment scale in pregnancy. Intervention included 6week 90minute consultation sessions (one session each week) for five groups of 6 persons. Followup included immediately and one and two months after session completion. Repeated measures and Chisquare analysis were used for data analysis. Pvalue<0.05 was considered significant.Results: The mean of pregnancy anxiety scale, immediately, one month and two months after the intervention was significant (P<0.001). In terms of time and group interaction significant difference was observed (P<0.001; F=29.776), In other words, there was a significant difference between the two groups in terms of pregnancy anxiety over time.Conclusion: The present study indicated the beneficial effect of cognitive and behavioral therapy model on the anxiety of pregnant women with constipation, and it is recommended as a nonpharmacological approach to reduce their anxiety.