بررسی نقشِ نگرش به مراقبت از بیمارِ در حال مرگ در پیش‌بینی اضطراب بالینی و کیفیت خواب پرستاران

مقدمه: پرستاران به دلیل ماهیت شغلی خود، اولین گروهی هستند که بیشترین زمان را با بیماران بدحال و در حال مرگ و خانواده آن ها سپری می کنند. هدف از انجام این پژوهش تعیین نقش نگرش به مراقبت از بیمارِ در حال مرگ در پیش بینی اضطراب بالینی و کیفیت خواب پرستاران است.روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های علوم پزشکی شهرستان زاهدان در سال 96 بوده است. تعداد 130 پرستار براساس روش نمونه گیری در دسترس، به پرسش نامه های اضطراب بالینی thyer و westhuis، مقیاس ارزیابی مراقبت از بیمار در حال مرگِ lee و همکاران (2009) و کیفیت خواب پیتزبورگ (1989) پاسخ دادند. داده ها با روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام از طریق نرم افزار spss نسخه 19 تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد در مولفه های نگرش به مراقبت از بیمار، بین رنج جسمانی و فشار با اضطراب بالینی رابطه مثبت (p<0.01)، و بین اضطراب بالینی با بالیدگی (p<0.01) و اضطراب بالینی با حمایت اجتماعی (p<0.01) رابطه منفی وجود داشت. همچنین بین رنج جسمانی و فشار با کیفیت خواب، رابطه مثبت (p<0.01) و بین بالیدگی با کیفیت خواب (p<0.001)، رابطه منفی وجود داشت. همچنین در تحلیل رگرسیون گام به گام، دو مولفه بالیدگی و فشار 0/16 اضطراب بالینی و مولفه های رنج جسمانی و فشار نیز 0/25 از واریانس کیفیت خواب را پیش بینی کردند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج، مولفه های مراقبت از بیمارِ در حال مرگ در ارتقای کیفیت خواب و اضطراب بالینی پرستاران نقش عمده ای دارد که از طریق آموزش می توان به ایجاد نگرش مطلوب در پرستاران نسبت به مراقبت از بیمارِ در حال مرگ و پیامد آن، افزایش کیفیت خواب و کاهش اضطراب بالینی کمک کرد.