بررسی رضایت شغلی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان

مقدمه: رضایت شغلی یکی از عوامل موثر برکیفیت عملکرد پرستاران است، ازاین رو بررسی آن توجه بسیاری از پژوهشگران را جلب کرده است. این مطالعه به بررسی رضایت شغلی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی می پردازد.روش کار: این مطالعۀ توصیفی تحلیلی روی 304 نفر از پرستاران شاغل بیمارستان های دولتی همدان با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از نوع نسبتی در سال 1394 انجام شد. ابزار شامل پرسش نامۀ رضایت شغلی اسپکتور بود و از روش های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، و آزمون های تی نمونه های مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.یافته ها: اکثریت شرکت کنندگان (74/3%) دارای رضایت شغلی متوسط، 1/3 درصد رضایت بالا و 24/4 درصد دارای رضایت شغلی پایین بودند. رضایت پرستاران در حیطه های سرپرستی (51/0 درصد)، همکاران (51/0 درصد) و ماهیت شغل (53/0 درصد) در سطح خوب؛ در حیطه های ارتقا (46/7 درصد) و ارتباطات (48/4 درصد) در سطح متوسط و در حیطه های پرداخت (69/1 درصد)، پاداش های احتمالی (79/6 درصد)، رویه های عمل (91/4 درصد) و مزایای جانبی (79/6 درصد) در سطح پایین بود. رضایت شغلی پرستاران برحسب جنسیت (0/005=p، 2/8=t) و سابقۀ کار (0/008=p ،4/95=f) دارای تفاوت آماری معناداری بود اما رضایت شغلی آنها برحسب سن تفاوت آماری معناداری نداشت.نتیجه: نتایج حاکی از رضایت پایین پرستاران در حیطه های پرداخت، پاداش ها، مزایای جانبی و رویه های عمل بود. ازاین رو انتظار می رود متولیان امر نسبت به مولفه های اقتصادی و رویه های شغل پرستاری توجه بیشتری کنند.