بررسی طول مدت جداسازی از دستگاه تهویۀ مکانیکی براساس مقیاس برن و عوامل مرتبط با آن در بخش‌های مراقبت ویژه

مقدمه: تهویۀ مکانیکی یکی از عمومی ترین اشکال درمان پزشکی برای بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بوده که عوامل مختلفی بر آمادگی بیمار در خصوص جداسازی از دستگاه تهویۀ مکانیکی موثرند. این مطالعه با هدف تعیین عوامل مرتبط بر طول مدت جداسازی از دستگاه تهویۀ مکانیکی در بخش های مراقبت ویژه انجام شد.روش کار: در این مطالعۀ مقطعی تحلیلی، 65 بیمار بخش مراقبت ویژه که به تهویۀ مکانیکی بیش از 72 ساعت نیاز داشتند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با ابزار جداسازی برن در 3 شیفت کاری بررسی شدند. فاکتورهای بررسی شده در جداسازی بیمار شامل سن، جنس، علت وصل به دستگاه تهویۀ مکانیکی، سطح بیداری براساس مقیاس آرام سازی رامسی و مدت زمان تهویۀ مکانیکی قبل از شروع جداسازی بودند. یافته ها با روش های آماری توصیفی و آزمون تی مستقل با spss نسخۀ 22 تجزیه وتحلیل شد.یافته ها: میانگین طول مدت تهویه مکانیکی بر اساس روش جداسازی با ابزار جداسازی برن 33/46±111/75 ساعت بوده است . همچنین نتایج نشان داد که متغیر هایی مانند جنس (p=0/03) و سطح بیداری با توجه به مقیاس آرام سازی رامسی (p=0/0001) بر طول مدت تهویه مکانیکی تاثیر معنی داری داشته در حالی که متغیر سن (p=0/2) و علت وصل به دستگاه تهویه مکانیکی (p=0/319) تاثیر ی بر طول مدت تهویه مکانیکی نداشتند.نتیجه گیری: برای بررسی آمادگی بیمار در خصوص جداسازی از دستگاه تهویۀ مکانیکی باید به عوامل متعددی از جمله جنس و سطح بیداری توجه داشت و در استفاده از ابزارهای انداره گیری این دو متغیر را در نظر گرفت.