موانع منطقه گرایی امنیتی در جهان اسلام

منطقه گرایی یکی از مفاهیم مصطلح و پرکاربرد در حوزه مطالعات روابط بین اللمل و منطقه ای است که مبتنی بر همکاری متقابل چند دولت واقع در حوزه جغرافیایی خاص و دارای هدف های مشترک می باشد و اشکال مختلفی از سیستم های اتحاد نظامی، اتحادیه های اقتصادی و قطب بندی های سیاسی را دربر می گیرد. موضوع این پژوهش منطقه گرایی امنیتی و مورد خاص آن جهان اسلام است. سوال اصلی پژوهش عبارت از این است که: چه موانعی باعث تضعیف یا عدم شکل گیری همکاری های امنیتی منطقه ای در بین کشورهای اسلامی شده است؟ در این پژوهش از تئوری ها و مباحث نظری متفکران حوزه روابط بین الملل در خصوص منطقه گرایی برای ایجاد بنیانی تئوریک برای مباحث استفاده شده است. این پژوهش از نوع پژوهش های کیفی است و با توجه به اینکه در پی کشف شواهد و استنادات بوده بنابراین داده های اسنادی و کتابخانه ای تحلیل شده اند. بر اساس تحلیل داده های به دست آمده عواملی چون: وجود زمینه های نامناسب سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، تضادهای ایدئولوژیکی و فرهنگی، ناهمگونی در سطح توسعه و نیز مداخله بازیگران فرامنطقه ای و بین المللی موجبات عدم شکل گیری و نیز تضعیف منطقه گرایی امنیتی بین کشور های اسلامی را فراهم آورده اند.