اصول و کارکردهای امنیت سیاسی در اسلام

وجود حکومت و سازمان سیاسی برای اداره امور جامعه از ضروری ترین نیازهای بشری است در نتیجه حفظ بقا و استمرار حیات آن برای ذی نفعان آن اعم از هئیت حاکمه و مردم ضرورت حیاتی است. نیاز به حکومت و ضرورت بقای آن از یک سو و انحراف قدرتمندان در سوء استفاده از قدرت از سوی دیگر همه مکاتب را واداشته است برای حفظ سازمان و نظام سیاسی از یک طرف و از طرفی برای مهار قدرت و کاهش زیان های ناشی از استبداد و خودکامگی حاکمان راه حل هایی را ارائه دهند. با توجه به لزوم بقای نظام حکومتی و استمرار حیات آن و مهار قدرت حاکمان، تامین حقوق و امنیت سیاسی شهروندان از نظر تمامی اندیشمندان و عقلای جهان، جای این پرسش مطرح است که اسلام برای حفظ و بقای نظام سیاسی و همچنین مهار قدرت و خسارات ناشی از آن و در واقع برای جلوگیری از سوءاستفاده از قدرت در جهت آرامش و امنیت سیاسی مردم جامعه چه سازوکارهایی اندیشیده است؟ در این مقاله سعی شده است تا بر اساس پرسش فوق این موضوع تحقیق شود که اسلام چگونه موفق شد به مثابه دین کامل و مکتب حیات بخش با ایجاد ساز و کارهای متنوع در تعامل حکومت و مردم ( مانند به رسمیت شناختن آزادی سیاسی، پاسخگویی زمامداران، امر به معروف و نهی از منکر، نفی استبداد و ... از جانب جکومت و همچنین اهتمام مردم به ثبات سیاسی، هویت ملی، مشارکت سیاسی، پیروی از ولی فقیه و ... ) بین حفظ بقای نظام سیاسی و حقوق و امنیت سیاسی شهروندان تعادلی منطقی ایجاد ؛ و فلسفه وجودی نظام سیاسی را در راستای تامین منافع و حقوق مردم تعریف می کند .