تحلیل آسیب‌شناسانه خیزش مردمیِ کشور لیبی

منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا از لحاظ جغرافیایی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی که در قرن بیستم میدان تاخت‌وتاز انگلیس، فرانسه و آمریکا شده بود و شکل‌گیری حکومت‌های استبدادی و وابسته یکی از نتایج زیان‌بار این تهاجم به‌حساب می‌آمد، در آستانه سده بیست و یکم با الگو گیری از انقلاب اسلامی ایران، دچار تحول جدی شد و وضعیت جدیدی پیدا کرد و خیزش‌های مردمی با عنوان بیداری اسلامی در کشورهای این منطقه علیه حاکمان اقتدارگرای آن‌که با حضور اقشار مختلف مردم شکل گرفت و آتش به خرمن نظام‌های قبیله‌ای و خودکامه عربی زد، یکی از آثار این وضعیت محسوب می‌شود؛ لیکن این خیزش‌ها در مسیر خود با چالش‌ها و آسیب‌هایی مواجه شد و از این‌رو به هدف اصلی خود که همان دگرگونی بنیادین در ساختار قدرت حاکم در این کشورها بود، دست نیافت و به نقطه اوج خود نرسید.این مقاله با هدف شناخت عوامل آسیب‌شناسانه خیزش مردمی در کشور لیبی به روش آمیخته (موردی زمینه‌ای) در قلمرو زمانی این خیزش‌ها (بازه زمانی 17 دسامبر 2010(27 آذرماه 1389) تاکنون) با رویکرد تبیینی اکتشافی از طریق به‌کارگیری آمارهای توصیفی و استنباطی(تحلیل عاملی) در یک جامعه آماری 40 نفره در جهت پاسخگویی به این سوال که عوامل بُروز آسیب‌ بر روند خیزش مردمی در کشور لیبی چیست؟ انجام شده که ماحصل آن تبیین مهم‌ترین عوامل انحراف، انفعال و آسیب این خیزش‌ در کشور لیبی و در قالب بیداری اسلامی است.

Pathological analysis of the popular uprising in Libya

Geographically, culturally, politically, and economically, the Middle East and North Africa region, which in the twentieth century had become the battleground of Britain, France, and the United States, and the formation of authoritarian and dependent governments, was one of the detrimental consequences of this invasion.On the eve of the 21st century, following the example of the Islamic Revolution of Iran, it underwent a serious change and found a new situation, and popular uprisings called Islamic Awakening in the countries of the region against its authoritarian rulers, which was formed with the presence of different segments of the people. He reaped tribal and authoritarian Arab regimes, one of The effects of this condition are considered; However, these uprisings faced challenges and harms in their path, and therefore did not achieve their main goal, which was the fundamental change in the structure of the ruling power in these countries, and did not reach their peak.This article aims to identify the pathological f actors of popular uprising in Libya by mixed method (case study) in the time frame of these uprisings (December 17, 2010 (December 27, 2010) so far) with an explanatoryexploratory approach through Using descriptive and inferential statistics (factor analysis) in a statistical population of 40 to answer the question of what are the causes of harm to the process of popular uprising in Libya? The result is an explanation of the most important factors of deviation, passivity and damage of this uprising in Libya in the form of Islamic awakening.