مدیریت چالش‌های امنیتی در جنوب غرب آسیا (مطالعه موردی افراط‌گرایی مذهبی)

منازعات و ناامنی ها در جنوب غرب آسیا دلایل مختلفی دارد که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به 1) اختلافات مرزی سرزمینی؛2) اختلافات قومی مذهبی؛ 3) تعارضات ایدئولوژیک؛ 4) نفت ؛ 5) دخالت قدرت های بیگانه، اشاره نمود. ساختارِ سیاسی جغرافیایی جنوب غرب آسیا، همواره مساعد ظهور و شکل گیری جنبش‌های افراط گرای مذهبی بوده است. وضعیت امروز منطقه به‌خوبی بیانگر این تجربه است که جنبش های افراط گرای مذهبی منشا برخی از بی‌ثباتی‌ها در منطقه بوده و بنا به مورد، ظرفیت ساماندهی بحران های امنیتی در سطوح مختلف ملی و فراملی برای کل منطقه و بعضاً فراتر از آن را نیز دارا می‌باشند. جنبش‌های افراط گرای مذهبی، با به چالش کشیدنِ نرم‌افزار و زیرساخت‌های مدیریتِ امنیت ملیِ حاکمیت‌ها، از قبیل مشروعیت سیاسی، مشارکت سیاسی، انسجام و یکپارچگی ملی و. .. اقدامات ضد امنیتی و براندازانه خود را با حمایت های متنوع بازیگران خارجی اعم از منطقه‌ای و فرامنطقه‎ای پیگیری می‌کنند. در این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی به استناد سندکاوی انجام‌شده، با استفاده از نظر خبرگان و تجزیه‌وتحلیل داده‌های حاصل از پرسشنامه، مولفه‌های نرم‌افزاری موثر در مدیریت بحران‌های امنیت داخلی ناشی از افراط گرایی مذهبی در جنوب غرب آسیا، در هشت مولفه، به شرح متن، مشخص و میزان اثربخشی هرکدام از مولفه‌ها در مدیریت بحران‌های مذکور به‌صورت درصد مشخص گردیده است. مولفه مشروعیت سیاسی با 15.41 درصد، بیشترین و مولفه توسعه‌یافتگی با 10.56 درصد کمترین اثربخشی را در مدیریت بحران‌های مورد بحث ایفا می‌کنند.

Managing Security Challenges in Southwest Asia (Case Study of Religious Extremism)

Conflicts and insecurity in Southwest Asia have a variety of reasons, the most important of which are: 1) borderterritorial disputes, 2) ethnicreligious disputes, 3) ideological conflicts, 4) oil, and 5) power interference. The alien pointed out. The politicalgeographical structure of Southwest Asia has always been conducive to the emergence and formation of extremist religious movements.The current situation in the region is a good indication of the fact that religious extremist movements are the source of some instability in the region and, as the case may be, have the capacity to organize security crises at various national and transnational levels for the entire region and sometimes beyond. Are. Religious extremist movements, by challenging the software and infrastructure of the national security management of governments, such as political legitimacy, political participation, national cohesion and integration, etc., have taken antisecurity and subversive measures with the support of various foreign actors. They are pursuing both regional and transregional.In this descriptiveanalytical study based on the document, using experts and analyzing the data from the questionnaire, the software components are effective in managing internal security crises caused by religious extremism in Southwest Asia. In eight components, as described in the text, the effectiveness of each component in the management of these crises has been determined as a percentage. The component of political legitimacy with 15.41 percent has the highest and the component of development with 10.56 percent has the least effectiveness in managing the crises in question.