امنیت فردی از دیدگاه قرآن کریم

نوشتار حاضر، مطالعه ای اکتشافی در دستیابی به مفهوم امنیت فردی از دیدگاه کلام وحی و آیات شریفه قرآن کریم است و می کوشد امنیت فردی را بر اساس شواهد قرآنی و از منظرهای معنوی و فردی، تفصیل و تدوین کند و نشان دهد که این کتاب آسمانی دارای دیدگاه علمی، عملی، مدرن و امروزین درباره مفهوم متحول و پیچیده امنیت فردی است؛ از سویی ایمان و امنیت معنوی، سرچشمه و مبنای اصلی کلیه ابعاد امنیت به‌ویژه نوع فردی آن است و از سویی دیگر میان این ابعاد پیوند و توازن عمیقی برقرار است، ضمن آنکه هرگونه امنیتی و در هر بعد از ابعاد آن، درنهایت در ایمان و اعتقادات معنوی و الهی ریشه دارد و هرگونه ناامنی در هر عرصه‌ای، سرانجام و ریشه اش به بی ایمانی و صفات متقابلِ ایمان مانند شرک، ناشکری، کفر، ظلم، استکبار و از این قبیل برمی‌گردد. مومن و صفات ایمانی نیز اصلی ترین خاستگاه صدور کنش های امنیت زای فردی است و می‌توان در استنتاجی نهایی گفت: بسترسازی حیات معنوی پاک و نیک برای تربیت و تذهیب افراد، چه در حوزه رفتارهای فردی و چه رفتارهای اجتماعی و نیز دور کردن افراد جامعه از حیات سیئه و غیر ایمانی، اصلی‌ترین سازوکار تامین امنیت فردی در نظام اسلامی است.

Personal security from the perspective of the Holy Quran

The present article is an exploratory study of the concept of personal security from the perspective of the Qur’anic revelations and verses of the Holy Quran and seeks to elaborate and compile personal security based on Qur’anic evidence from spiritual and individual perspectives. The scripture has a scientific, practical, modern, and modern view of the evolving and complex concept of personal security; on the one hand, faith and spiritual security are the source and basis of all aspects of security, especially its individual type; It is deeply rooted, while any security and in all its dimensions, ultimately in Ray’s spiritual and divine beliefs and beliefs. Any insecurity in any realm, in the end, is rooted in disbelief and the reciprocal attributes of faith such as idolatry, iniquity, disbelief, oppression, arrogance, and the like. Faithfulness and faithfulness are also the main sources of individual security actions and can be said in the final conclusion: the establishment of a pure and good spiritual life for the upbringing and illumination of individuals, whether in the sphere of personal or social behavior. It is also the most important mechanism for securing individual security in the Islamic system.