راهبردهای پیشگیری از وقوع جرائم علیه امنیت اخلاقی در ایران

امنیت اخلاقی از آن جهت مهم است که دارای ماهیتی نرم و وابسته به جامعه هدف است، بنابراین برای خدشه‌دار کردن و به چالش کشیدن امنیت اخلاقی، ارزش‌ها و بنیان‌های اساسی جامعه را هدف قرار می‌دهند. از این رو به‌عنوان یکی از دغدغه‌ها، همواره در سرلوحه و کانون سیاست‌ها، برنامه‌ها، پژوهش‌ها و مطالعات اساسی، شناخته شده و بسیار حائز اهمیت بوده است. مقاله حاضر که از لحاظ نوع تحقیق، کاربردی توسعه‌ای است، با هدف شناسایی و تدوین راهبردهای جمهوری اسلامی ایران در راستای پیشگیری از جرائم علیه امنیت اخلاقی تهیه شده است. پرسش اساسی این پژوهش عبارت است از اینکه راهبردهای کلان که موجبات برقراری و حفظ امنیت اخلاقی را فراهم می‌کنند و می‌توان بر پایه آن‌ها از جرائم و پدیده‌های علیه امنیت اخلاقی، پیشگیری نمود، کدامند؟ برای پاسخ به این پرسش، داده‌ها به‌صورت اسنادی و پیمایشی با ابزار پرسشنامه محقق ساخته گردآوری‌شده و به دو صورت توصیفی و استنباطی، تجزیه ‌و تحلیل گردیده‌اند. جامعه آماری تحقیق شامل مسئولین، صاحب‌نظران و کارشناسان مرتبط با حوزه امنیت اخلاقی به تعداد پنجاه 50 تن بوده که با استفاده از روش‌ نمونه‌گیری از بین نخبگان انتخاب شده‌اند. یافته‌های این تحقیق به شناسایی تعداد 20 گویه قوت، 21 گویه ضعف، 20 گویه فرصت و 21 گویه تهدید در قالب چهار خوشه «فردی»، «خانواده»، «جامعه» و «حاکمیت» منجر گردیده است و بر پایه مقاله پیشِ رو، هشت مورد راهبردهای مربوط به پیشگیری از وقوع جرائم علیه امنیت اخلاقی در ایران به دست آمد.