ارائه الگوی ارتقاء نفوذ در محیط امنیتی در حال گذار

پیچیدگی محیط امنیتی برآمده از عوامل متعددی است که از بین این عوامل، عدم وجود پارادایم غالب در این محیط، زمینه قرار گرفتن محیط امنیتی در شرایط گذار را فراهم می‌کند. وجود شرایط گذار در محیط امنیتی، از اثرگذاری آن بر امنیت بازیگران نمی‌کاهد، بر این اساس داشتن الگویی علمی و بومی به‌منظور ایجاد، تعمیق و مدیریت نفوذ در این محیط ضروری است که در عین توجه به وضعیت گذار محیط امنیتی، ارتقاء نفوذ در آن را نیز موردتوجه قرار دهد. بر این اساس هدف اصلی این پژوهش ارائه الگویی برای ارتقای نفوذ در محیط امنیتی در حال گذار است. در این راستا با اتکاء بر نظریه حسین عصاریان نژاد در گذارهای نفوذ با رویکرد کیفی و مبتنی بر روش جمع‌آوری اسنادی و مصاحبه، طراحی الگوی نفوذ در محیط امنیتی در حال گذار در دو حوزه کلی مبانی و فرآیند موردتوجه قرارگرفته است که حوزه مبانی دارای زیرمجموعه‌های ویژگی‌ها، اصول و قواعد و ابعاد نفوذ امنیتی بوده و فرآیند نیز دربرگیرنده سه مرحله برهم زدن نظم نسبی موجود، ایجاد نظم جدید و مدیریت نظم جدید تعیین گردیده است. دیدگاه طیفی به پارادایم‌های عمده در حال تقابل با لحاظ شاخص‌های مبنایی و کارکردی در محیط امنیتی، به‌کارگیری ترکیبی از ابعاد نفوذ با اتکای مبنایی به بُعد فرهنگی، استفاده هم‌زمان از قدرت سخت و نرم در محیط امنیتی در حال گذار، انتخاب یکی از سه رویکرد تطبیق، تحول‌آفرینی، قاعده آفرینی و یا ترکیبی از آن‌ها در رویکردهای نفوذ در محیط امنیتی را نشان می‌دهد. در ترسیم نهایی الگوی حاصله، عنوان الگوی کشتی بادبانی برای الگوی ارتقاء نفوذ در محیط امنیتی در حال گذار انتخاب‌شده است که دارای دو بادبان اصول و قواعد و ابعاد با ناخدایی مدیریت نظم جدید و مبتنی بر اتاق فرماندهی و عامل تعادل ویژگی‌های نفوذ در برخورد با امواج پارادایمیک بی‌نظمی‌های امنیتی حال حرکت است.