مردم ‌سالاری دینی، بدیلی امنیت آفرین در برابر سکولاریسم

مردم‌سالاری دینی به‌عنوان یک مفهوم امنیت ساز و ایمنی‌بخش در فضای سیاسی و فرهنگی جامعه ما مطرح شده و به‌مثابه یک فلسفه‌ سیاسی و الگوی حکومتی خاص و مستقل در مقابل فلسفه‌های سیاسی و الگوهای حکومتی بدیل، به‌ویژه سکولاریسم و بنیادگرایی خود را عرضه کرده است. مدعای اصلی مردم‌سالاری دینی در ایران این است که بدون نگاه صرف مادی به اصول عرفی، انسان‌محورانه، فردگرایانه و سودانگارانه (رویکردی صرفاً سکولاریستی)؛ می‌توان حکومتی مردمی، اما مبتنی بر ارزش‌های دینی و در چارچوب احکام الهی که تامین و تضمین کننده امنیت کشور باشد؛ نیز برپا کرد. در واقع سوال اصلی در تدوین مقاله این است که آیا الگوی مردم سالاری دینی در ایران، قابلیت تامین و حفظ امنیت در کشور را داشته است؟بر اساس مطالعات اسنادی و تاریخی صورت گرفته و بررسی نظرات و تحلیل صاحب نظران و در نهایت استدلال منطقی محقق که بر اساس مولفه‌های احصاء شده مردم‌سالاری دینی و مقایسه آن با سکولاریسم به دست آمد؛ مشخص گردید؛ شکل گیری و حفظ مردم‌سالاری دینی در ایران به‌عنوان بدیلی امنیت آفرین در برابر سکولاریسم مطرح هست و این شکل حکومت می تواند از متراکم شدن و فعال شدن شکاف های فرهنگی، دینی و سیاسی جلوگیری به عمل‌آورده و به حفظ ثبات و تامین امنیت در جامعه بیانجامد.