ارتباط بین حضور ذهن و دلبستگی مادر به جنین و نوزاد در دوران بارداری و پس از زایمان: یک مطالعه طولی

سابقه و هدف: حضور ذهن یکی از عوامل مهم پیشگویی کننده دل بستگی مادر به جنین و نوزاد است که در فرهنگ ها و کشورهای مختلف، متفاوت است لذا هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین حضور ذهن و دل بستگی مادر به جنین و نوزاد در دوران بارداری و پس از زایمان بود.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع طولی است که بر روی 347 زن باردار شکم اول مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر مشهد از طریق نمونه گیری دو مرحله ای (خوشه ایدر دسترس) در سال 1393 انجام شد. پرسش نامه های مشخصات فردی/بارداری، حضور ذهن (39 آیتم)، دل بستگی مادر به جنین (21 آیتم) و دل بستگی مادر به نوزاد (22 آیتم) در دوران بارداری و پس از زایمان توسط واحدهای پژوهش تکمیل شد. یافته ها: در دوران بارداری میانگین (انحراف معیار ±) نمره کلی حضور ذهن و دل بستگی مادر به جنین 8/112 (8/12 ±) و 89/59 (6/8 ±) بود و در دوران پس از زایمان نیز به ترتیب 8/116 (4/13 ±) و 71 (01/0 ±) بود. هم چنین بر اساس آزمون ضریب هم بستگی پیرسون در دوران بارداری بین نمره کلی حضور ذهن و دل بستگی مادر به جنین و در دوران پس از زایمان بین دل بستگی مادر به نوزاد و حضور ذهن هم بستگی مثبتی وجود داشت (به ترتیب 129/0= r،016/0= p،102/0=r ،040/0=p) نتیجه گیری: بین نمره حضور ذهن و دل بستگی مادر به جنین و نوزاد در دوران بارداری و پس از زایمان هم بستگی وجود دارد. بنابراین، آموزش مراقبین بهداشتی به ویژه ماماها نسبت به مسائل روان شناختی در طول دوران بارداری می تواند در تشخیص و شناسایی زودرس چنین مشکلاتی موثر واقع شود.