بررسی پایایی بین دو آزمونگر مقیاس اصلاح‌شده تاردیو در ارزیابی اسپاستی‌سیته بازکننده‌های زانو در بیماران مبتلابه مالتیپل اسکلروزیس

هدف: اسپاستی سیته یکی از نشانه های آسیب نورون محرکه فوقانی است که شیوع بالایی در بیماران مبتلابه مالتیپل اسکلروزیس دارد. ارزیابی این اختلال حرکتی در تعیین میزان کارایی مداخلات درمانی اهمیت دارد. مقیاس اصلاح شده تاردیو یک معیار بالینی رایج برای ارزیابی اسپاستی سیته می باشد. هدف این تحقیق، بررسی پایایی بین دو آزمونگر مقیاس اصلاح شده تاردیو در ارزیابی اسپاستی سیته بازکننده های زانو در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس بود.مواد و روش ها: در این پژوهش 12 مرد و 8 زن مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس با میانگین سنی 95/11 ±50/41 به روش نمونه گیری غیراحتمالی ساده انتخاب شدند. عضلات بازکننده هر دو زانوی بیماران با استفاده از مقیاس اصلاح شده تاردیو ارزیابی شد. ارزیابی توسط دو آزمونگر و با ترتیبی تصادفی در یک جلسه انجام شد. در پایان پایایی اجزای مختلف مقیاس اصلاح شده تاردیو با آزمون همبستگی درون گروهی بررسی شد.یافته ها: همبستگی نتایج ارزیابی دو آزمونگر در کیفیت واکنش عضلات بازکننده زانو، بر اساس آزمون آماری icc، 89/0 به دست آمد. مقدار icc برای اختلاف بین زاویه واکنش عضلانی و دامنه حرکتی کامل (r2r1) به عنوان معیار شدت اسپاستی سیته برای دو آزمونگر در یک جلسه ارزیابی 77/0 به دست آمد.نتیجه گیری: مقیاس اصلاح شده تاردیو در عضلات بازکننده زانوی مبتلایان به مالتیپل اسکلروزیس پایایی خوبی دارد و برای ارزیابی اسپاستی سیته این بیماران پیشنهاد می شود