تاثیر 12 هفته تمرینات مقاومتی بر بیان ژن mtnr1b در پانکراس و سطوح انسولین و گلوکز رت‌های دیابتی نوع 2

هدف: دیابت نوع 2 یک بیماری چند علتی است، ولی اخیراً مشخص شده است که ژن mtnr1b با میزان ابتلا به دیابت نوع2 مرتبط است و افزایش بیان آن خطر دیابت نوع 2 را افزایش می دهد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر12 هفته تمرینات مقاومتی بر بیان ژن mtnr1b و گلوکز و انسولین ناشتا در رت های نر ویستار مبتلا به دیابت نوع 2 است.مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع بنیادی و روش آن تجربی می باشد. در این مطالعه از 30 سر رت نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 20 ±220گرم استفاده شد. در طول دوره در شرایط استاندارد یعنی دمای 3 ±22سانتی گراد و رطوبت 45درصد و دوره های 12 ساعته متوالی نور و تاریکی نگهداری شدند. رت ها به سه گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی و کنترل دیابتی با تمرینات مقاومتی تقسیم شدند. القای دیابت از طریق محلول نیکوتین آمید و stz انجام شد و برنامه تمرینی مقاومتی به مدت 12 هفته به تعداد 5 جلسه در هفته در قالب 3 دوره با 6 تکرار در دوره انجام گرفت. همه رت ها 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی تشریح شدند.یافته ها: برنامه تمرینی به کاهش معنی دار سطوح گلوکز ناشتا در گروه دیابتی مقاومتی نسبت به گروه دیابتی کنترل منجر شد (05/0>p). بر خلاف گلوکز، 12 هفته تمرین ورزشی به افزایش معنی دار سطوح سرمی انسولین نسبت به مقادیر آن در قبل از اعمال تمرینات مقاومتی در گروه تمرینی دیابتی منجر شد (05/0>p). از طرفی، اجرای تمرینات مقاومتی بیان ژن mtnr1b را به میزان 93 درصد نسبت به گروه کنترل دیابتی کاهش داد (05/0>p).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دادکه دوازده هفته ورزش مقاومتی به افزایش معنی دار انسولین سرم، کاهش معنی دار گلوکز خون و کاهش معنی دار بیان ژن mtnr1b در بافت پانکراس نسبت به گروه کنترل دیابتی منجر می شود