تدوین نسخه اولیه آزمون ارزیابی دیزآرتری بزرگسالان

مقدمه: هدف از این مطالعه تهیه نسخه اولیه آزمون دیزآرتری در بزرگسالان فارسی‌زبان بود تا بتوان از آن برای تشخیص فرد مبتلا به دیزآرتری استفاده کرد. مواد و روش‌ها: آزمون حاضر برای 7 خرده‌آزمون شامل رفلکس، تنفس، لب، فک، کام، حنجره و زبان که آناتومی و عملکرد گفتار را مانند آزمون های دیگر پوشش می دهد، طراحی شد. روایی صوری و محتوایی خرده‌آزمون ها بر اساس نظرات 10 آسیب شناس گفتار و زبان محاسبه شد. 200 بزرگسال سالم که به زبان فارسی صحبت می‌کردند با استفاده از آزمون توسعه‌یافته مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: بر اساس نظر آسیب‌شناسان گفتار و زبان و محاسبه نسبت روایی محتوایی (cvr) آزمون حاضر روایی صوری و محتوایی دارد. میانگین‌ها در دو گروه سنی ارائه شد. دو گروه سنی در رفلکس‌ها (نوشیدن آب و خوردن بیسکویت) و حنجره تفاوت معنی‌داری داشتند. نتیجه گیری: در این مطالعه آزمونی تهیه شد که در حال حاضر می‌توان از آن برای تشخیص این‌که افراد به دیزآرتری مبتلا هستند یا خیر، استفاده کرد.

development of the initial version of the adult dysarthria assessment test

background: the purpose of this study was to prepare the initial version of the dysarthria test in farsi-speaking adults so that it can be used to diagnose a person with dysarthria.methods: 7 subtests were provided, including reflex, respiration, lips, jaw, palate, laryngeal, and tongue, that covered the anatomy and function of speech articulators like another test. the subtest content validity was calculated according to the comments of 10 slps. the developed test assessed two hundred normal adults who speak persian.results: based on the opinion of speech and language pathologists and cvr calculation, the present test has face and content validity. means and standard deviations were presented in two age groups. two age groups had significant differences in reflexes (drinking water and eating biscuits) and larynx.conclusions: in this study, a test was prepared that can currently be used to determine whether people have dysarthria or not.