تاثیر استدلال بالینی کاردرمانی بر مبنای مدل آکوپیشن انسان بر دست‌نویسی در دانش‌آموزان با اختلال یادگیری خاص: یک مطالعه مقدماتی

هدف: هدف مطالعه حاضر طراحی مداخلات کاردرمانی با استدلال درمانی بر اساس مدل اکوپیشن انسان (moho) برای تقویت دست‌نویسی شامل خوانایی و سرعت در  دانش‌آموزان با اختلال یادگیری خاص (sld) و مقایسه تاثیر آن با مداخلات رایج دست‌نویسی بود.مواد و روش‌ها: این پژوهش به شیوه مداخله‌ای نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون-پس‎آزمون با‌ گروه کنترل انجام گردید. در این پژوهش 16 کودک 10-8 ساله با sld به‌صورت در دسترس انتخاب و غیرتصادفی در 2 گروه آزمایش (8=n) و کنترل (8=n) قرار گرفتند. معیارهای نمونه‌گیری شامل تحصیل در پایه دوم یا سوم ابتدایی، فارسی‌زبان بودن، بدخطی به‌عنوان شکایت خانواده و معلم و عدم وجود اختلال همراه بود. گروه آزمایش، برنامه بهبود دستخط بر مبنای moho دریافت کردند و گروه کنترل درمان‌های توان‌بخشی معمول دست‌خط (حسی-حرکتی و چند‌حسی) را دریافت کردند. گروه آزمایش در 20 جلسه 45 دقیقه‌ای، طی 7 هفته، هفته‌ای سه جلسه تحت درمان قرار گرفتند. ابزار ارزیابی برای دست‌خط ابزار ارزیابی دست‌نویسی فارسی بود.یافته‌ها: اختلاف میانگین دو گروه آزمایش و کنترل ازنظر سرعت نوشتن و متغیرهای مربوط به خوانایی شامل شکل کلمه، فاصله‌گذاری بین کلمات، راستا و شیب کلمه معنادار بود (0/05≤p). اندازه کلمات به‌عنوان متغیر دیگر خوانایی، تفاوت معناداری بین دو گروه نشان نداد (0/05

effect of clinical reasoning in occupational therapy based on model of human occupation on handwriting in students with specific learning disorder: a pilot study

introduction: the purpose of the present study was to design occupational therapy interventions with therapeutic reasoning based on the model of human occupation (moho) to strengthen handwriting characteristics including readability and speed in students with a specific learning disorder (sld) and to compare its effect with common handwriting interventions.materials and methods: this research was conducted as a semi-experimental interventional study. in this study, 16 children aged 8-10 years with sld were selected by convenience sampling and assigned non-randomly in two experimental (n=8) and control (n=8) groups. sampling criteria included studying in the second or third grade of elementary school, being a persian speaker, having bad handwriting as a family and teacher complaint, and the absence of comorbid disorders. the experimental group received handwriting intervention based on the moho, and the control group received common handwriting interventions (sensory-motor and multisensory). the experimental group received 20 treatment sessions of 45 minutes, 7 weeks, and three sessions per week. the outcome measure was the persian handwriting assessment tool.results: the mean difference between the two experimental and control groups in terms of writing speed and variables related to readability, including word shape, word spacing, word alignment, and slope was significant (p≤0.05). word size as the other readability variable showed no significant difference between the two groups (p<0.05).conclusion: the handwriting enhancement program with clinical reasoning based on the moho in students with sld was an effective framework for handwriting intervention.