بررسی اعتبار و پایایی روش‌های بالینی و تصویر‌برداری در ارزیابی دیازتازیس رکتی: مروری نظام‌مند

هدف: دیازتازیس رکتی اغلب به دنبال بارداری در زنان ایجاد می‌شود و ممکن است باعث عوارضی مانند کمردرد، درد لومبوپلویک و اختلالات کف لگن شود. برای تعیین نیاز به جراحی و بهبودی در پاسخ به درمان، مشخص شدن دقیق‌ترین روش ارزیابی اهمیت دارد. بنابراین هدف این مطالعه مرور شواهد مرتبط با ارزیابی دیازتازیس رکتی می‌باشد. مواد و روش‌ها: ابتدا جست‌وجو در پایگاه‌های اطلاعاتی web of science، pro quest، em base، pubmed، google scholar، amed و scopus با استفاده از کلید واژه‌های مرتبط تا ژوئن 2020 انجام گرفت. سپس طبق معیارهای ورود و خروج، مقالات انتخاب و کیفیت مطالعات با چک‌لیست cosmin سنجیده شد. اطلاعات مقالات استخراج و جدول مربوط به ویژگی‌ها و یافته‌ها ثبت گردید. یافته‌ها: از 18 مقاله وارد شده، تکرارپذیری و اعتبار روش عرض انگشت، کالیپر و اولتراسونوگرافی (یک، یک و نه مطالعه)، بررسی شد. هم‌چنین مقایسه‌ی اعتبار روش‌های اولتراسونوگرافی و جراحی، سی‌تی‌اسکن و خط‌کش، ام‌آر‌آی و خط‌کش، عرض انگشت و اولتراسونوگرافی، اولتراسونوگرافی و کالیپر (یک، دو، یک، یک، دو مطالعه) انجام شد. اکثر شواهد موجود در زمینه‌ی اولتراسونوگرافی بوده و icc مرتبط با این روش و روش کالیپر بالای 0.9 می‌باشد. icc توافق این دو روش در بالای ناف بیش‌تر از 0.7 و زیر ناف کم‌تر از 0.5 می‌باشد. توافق بین آزمونگرها در روش عرض انگشت متوسط (%62.5) است. در رابطه با سایر روش‌ها اطلاعات کافی در دسترس نمی‌باشد. نتیجه‌گیری: روش اولتراسونوگرافی و کالیپر تکرار‌پذیری و اعتبار بالایی در ارزیابی دیازتازیس رکتی دارند. هم‌چنین غیرتهاجمی و ایمن می‌باشند. با توجه به امکان اندازه‌گیری پویا با روش اولتراسونوگرافی و محدودیت‌های استفاده از روش کالیپر به نظر می‌رسد بهترین روش ارزیابی در این زمینه، اولتراسونوگرافی باشد. هم‌چنین به علت ناهمگن بودن مطالعات قبلی، انجام مطالعات جدید در ارزیابی دیازتازیس رکتی ضروری به نظر می‌رسد.

Reliability and validity of clinical and imaging methods in the assessment of the diastasis recti: A systematic review

Introduction: Diastasis recti is often caused by pregnancy in women and may cause complications such as low back pain, lumbopelvic pain, and pelvic floor disorders. Determining the most accurate method to measure diastasis recti is important to estimate the rate of recovery in response to treatment and the need for surgery. Thus, ths study aimed to review the evidence regarding methods of diastasis recti assessment.Materials and Methods: First, databases such as Web of Science, ProQuest, Embase, PubMed, Google Scholar, AMED, and Scopus were searched using related keywords by June 2020. Then, articles were selected based on inclusion and exclusion criteria and the quality of the studies was assessed using the COSMIN checklist. Required information from each article was extracted and the table of characteristics and findings of the articles was recorded.Results: Amongst the 18 included articles, the reliability, and validity of the finger width method, caliper and ultrasonography were studied (one, one, and nine studies, respectively). Additionally, the comparison of the validity of ultrasonography and surgical compass, ultrasonography and the finger width, ultrasonography and caliper, CT scan and ruler, Magnetic Resonance Imaging and ruler, was performed in one, one, two, one, two, and one studies, respectively. Most of the evidence was in the field of ultrasonography and the ICC of this method and caliper was above 0.9. In addition, ICC for agreement between ultrasonography and caliper above umbilicus was more than 0.7 and below umbilicus was less than 0.5. The agreement between raters for the finger width method was moderate (62.5%). There is not enough evidence about other methods.Conclusion: Ultrasonography and caliper are lightly reliable and valid. In addition, these methods are safe and noninvasive. Due to realtime dynamic examination with ultrasonography and the limitation of using the caliper method, ultrasonography seems to be the best method for assessing diastasis recti. However, future studies seem to be necessary due to the heterogeneity of previous studies.